Το άλμα στον ουρανό δυστυχώς δεν έγινε. Το κλίμα ενθουσιασμού και το ρεύμα στήριξης ήταν υπαρκτό, αλλά διαμορφώθηκε από όσους ήρθαν να ψηφίσουν. Ωστόσο η διαφορά διαμορφώθηκε από αυτούς που δεν ήρθαν. Η αποχή έμεινε στο 45%, όπως και το 2021. Δεν καταφέραμε να τους πείσουμε ότι η στάση διαμαρτυρίας είναι η ψήφος σε μας. Και η ανατροπή δεν έγινε πραγματικότητα.

Ένα μεγάλο μίγμα συστημικής, συντηρητικής, πελατειακής και ελεγχόμενης – εργοδοτικής ψήφου από διάφορους μηχανισμούς ήταν αυτό που ανέδειξε τους «νικητές» του πρώτου γύρου. Σε αυτούς δεν ανήκει σε καμμία περίπτωση ο κυβερνητικός υποψήφιος, που με μόλις 22% (όσο σχεδόν και το 2021) βρέθηκε κατά 1.500 ψήφους πίσω από το άθροισμα των ψήφων των τριών (!!!) συνδυασμών που τον στήριζαν. Εστω και με λάθος κριτήρια και αποδέκτες η ψήφος των δικηγόρων δεν ήταν φιλοκυβερνητική. Ούτε στον δεύτερο γύρο θα είναι.

Τα αποτελέσματα της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας δεν ήταν αρκετά για τον μεγάλο στόχο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αποτελούν ήττα. Οι 1.956 ψήφοι στην κάλπη των προέδρων και οι 1.402 ψήφοι στην κάλπη των συνδυασμών αποτελούν τα καλύτερα αποτελέσματα στην 35χρονη ιστορία της. Είμαστε μια παράταξη που πολιτεύεται με το έργο και την ιστορία της και όχι με παραγοντιλίκια και με προεκλογικές υποσχέσεις. Που συγκρούεται με αντίθετα ταξικά συμφέροντα αντί να τα συγκαλύπτει και στη δικηγορία και στους θεσμούς. Η κατάκτηση της τρίτης έδρας στο Διοικητικό Συμβούλιο καταδεικνύει την αύξηση της αξιοπιστίας μας και δίνει τη δυνατότητα πολυπρόσωπης συλλογικής εκπροσώπησης και βαρύτερης πολιτικής παρουσίας. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι χάνουμε το κύριο πεδίο των αγώνων, που δεν είναι βέβαια το τραπέζι των συνεδριάσεων του Δ.Σ.

Και η ανέλπιστα επιτυχημένη επανεκλογή μου μετά 17 χρόνια απουσίας από τα ψηφοδέλτια είναι μάλλον αποτέλεσμα της παρουσίας μου οπουδήποτε αλλού και χαίρομαι που εκτιμάται και επιβραβεύεται. Θα την τιμήσω όπως μπορέσω.

Ευχαριστώ όσους μας τίμησαν με τη στήριξη και την ψήφο τους και βέβαια όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση της επίπονης προεκλογικής δουλειάς μας. Μεταξύ αυτών και την Εργατική Αλληλεγγύη, τη μόνη εφημερίδα του χώρου που μας στήριξε και δεν μας υπονόμευσε.