Μεγαλειώδης ήταν η πορεία του Πολυτεχνείου στην Αθήνα. Οι δρόμοι από την Πλατεία Κλαυθμώνος μέχρι τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ πλημμύρισαν με δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές/ριες. Η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό ήταν παντού με τις παλαιστινιακές σημαίες να κυματίζουν σε όλα τα μπλοκ και το Λευτεριά στην Παλαιστίνη να ακούγεται σε όλο το μήκος της διαδήλωσης. Αλλά όλες οι μάχες ήταν εκεί. Η μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες, ενάντια στις περικοπές και τις συνδικαλιστικές διώξεις, ενάντια στην κυβέρνηση των δολοφόνων.
Οι κυβερνητικές προσπάθειες να σταματήσουν τον κόσμο που κατέβαινε στη διαδήλωση απέτυχαν. Παρά το κλείσιμο σχεδόν όλων των σταθμών του Μετρό στο κέντρο, τους χιλιάδες μπάτσους, τους αμέτρητους ελέγχους και τις εξακριβώσεις στοιχείων που γίνονταν μέχρι να φτάσει κάποιος στο σημείο των συγκεντρώσεων, αλλά και τις 150 αναίτιες προσαγωγές, περισσότεροι από 50.000 διαδήλωσαν.
Επικεφαλής της διαδήλωσης μπήκε ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων Εξορισθέντων ‘67-’74 κι ακολουθούσε ο Φοιτητικός Σύλλογος του Πολυτεχνείου και οι υπόλοιποι φοιτητικοί σύλλογοι των σχολών της Αθήνας. Ανάμεσά τους βάδιζαν σωματεία εκπαιδευτικών κι ακολουθούσαν συλλογικότητες, οργανώσεις και κόμματα της Αριστεράς.
«Ο Δρόμος του Νοέμβρη Επαναστατικός» ήταν το μεγάλο πανό με το οποίο ξεκίναγε ένα μαζικό μπλοκ στο οποίο βάδιζαν η ΚΕΕΡΦΑ με κεντρικές διεκδικήσεις «Δικαιοσύνη για το ναυάγιο της Πύλου» και «Να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι του Μοχάμεντ Καμράν», η Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο με την Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδος, το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά, τα σωματεία του ΓΝΑ Γεννηματάς, Αγ. Σάββα και των εργαζόμενων στο ΒΧΜ, ο Συντονισμός Εργατικής Αντίστασης και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. Μέσα σε αυτό το μπλοκ και πολλοί μετανάστες ντελιβεράδες με τα μηχανάκια τους, φίλοι, συγγενείς και συνάδελφοι του Μοχάμεντ Καμράν με επικεφαλής τον αδερφό του, Ιμράν, καθώς κι επιζώντες του ναυαγίου της Πύλου.
Από την Παρασκευή που άνοιξαν οι πύλες του Πολυτεχνείου για τις τριήμερες εκδηλώσεις ο κόσμος συμμετείχε κατά χιλιάδες. Μαθητές/ριες από σχολεία όλης της Αθήνας μαζί με δασκάλους/ες και γονείς, κι αντιπροσωπείες συνδικάτων κι οργανώσεις επισκέπτονταν το χώρο για να αφήσουν ένα λουλούδι ή ένα στεφάνι και να θυμίσουν ότι η Εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεχίζει να εμπνέει. Ανάμεσά τους και η ΚΕΕΡΦΑ, η Ανατρεπτική Συμμαχία για την Αθήνα, η Παλαιστινιακή Παροικία κ.α.
Σε όλη τη χώρα ήταν μαζικές οι διαδηλώσεις της Κυριακής.
Στη Θεσσαλονίκη «χιλιάδες κόσμου, οργανώσεις της Αριστεράς, συνδικάτα και φοιτητικοί σύλλογοι συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο και από εκεί κατευθύνθηκαν στην Ίωνος Δραγούμη, την Τσιμισκή και την Εγνατία καταλήγοντας στην Καμάρα. Στο προξενείο των ΗΠΑ διαδηλωτές έκαψαν τις σημαίες του Ισραήλ και της Αμερικής και άναψαν πυρσούς στα χρώματα της Παλαιστίνης εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους για την παλαιστινιακή αντίσταση. Τα συνθήματα “Νίκη στην Ιντιφάντα - λευτεριά στην Παλαιστίνη” κυριαρχούσαν, μετατρέποντας τη φετινή διαδήλωση σε μια μεγάλη αντιπολεμική και αντιρατσιστική σφαλιάρα για την κυβέρνηση» μεταφέρει στην Εργατική Αλληλεγγύη η Τζένη Δεμιρτζίδου και σχολιάζει:
«Η τεράστια προσέλευση κόσμου και η πολιτική σύνδεση του Πολυτεχνείου με την πάλη ενάντια στον πόλεμο, τον ρατσισμό, τους φασίστες και το σύστημα επιβεβαιώνει ότι η τάξη μας και η νεολαία παλεύει και ψάχνει εναλλακτική ενάντια σε μια κυβέρνηση και ένα σύστημα που μόνο καταστροφή φέρνουν σε όλα τα επίπεδα. Από τις εξορμήσεις μας με την Εργατική Αλληλεγγύη πήραμε την εικόνα ενός κόσμου που από τη μια καταλαβαίνει την ανάγκη να τσακίσουμε τον Μητσοτάκη, από την άλλη δεν πιστεύει πια στην αριστερά του κοινοβουλίου και ψάχνει απαντήσεις στις επαναστατικές ιδέες και την δράση από τα κάτω, τις απεργίες και τις πρωτοβουλίες ενάντια στην καταπίεση. Κλιμακώνουμε με την πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη και τις συζητήσεις που οργανώνουμε στις 24 Νοέμβρη για το Μέλλον της Αριστεράς, ώστε να κερδίσουμε αυτόν τον κόσμο στις ιδέες και τη δράση μας και να δυναμώσουμε το επαναστατικό κόμμα για να ανατρέψουμε και τον Μητσοτάκη και το σύστημά του από τα κάτω».
Από το Ηράκλειο Κρήτης, η Μαντώ Καλαντζάκη δίνει την εικόνα μιας μεγάλης διαδήλωσης με «τα αντικυβερνητικά και αντιπολεμικά συνθήματα να κυριαρχούν και να δίνουν τόνο, απόδειξη πως η οργή του κόσμου ενάντια στην καταστροφική κυβέρνηση είναι διάχυτη παντού. Στην πορεία συμμετείχαν μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φοιτητικών συλλόγων, σωματεία εκπαιδευτικών, υγειονομικών καθώς και άλλες συλλογικότητες της Αριστεράς. Με το συνεργείο του ΣΕΚ και την Εργατική Αλληλεγγύη καλούσαμε ανοιχτά τον κόσμο στην πανεργατική στις 20/11, αλλά και στην εκδήλωση που διοργανώνει το ΣΕΚ την Πέμπτη 28/11 για το Μέλλον της Αριστεράς στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου».
Αποφάσεις συνελεύσεων
«Πολύ μεγάλες ήταν οι διαδηλώσεις που έγιναν στον Βόλο για την επέτειο του Πολυτεχνείου» σημειώνει ο Τάσος Τσιούνης. «Συγκεντρωθήκαμε στο Θόλο ανταποκρινόμενοι στα καλέσματα των φοιτητικών συλλόγων της Χωροταξίας, Αρχιτεκτονικής, Πολιτικών Μηχανικών και ΙΑΚΑ που καλούσαν με αποφάσεις συνελεύσεων. Από τη μεριά μας τα μέλη του ΣΕΚ παρεμβήκαμε με πανό και συνθήματα που θυμίζουν τον επαναστατικό χαρακτήρα του Νοέμβρη και καλώντας στον επόμενο μεγάλο σταθμό, την πανεργατική απεργία».
Στην Πάτρα «όλοι μαζί εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές σε μια μεγάλη σε όγκο και παλμό διαδήλωση βάδισαν στο κέντρο της πόλης» αναφέρει η ανταπόκριση του τοπικού πυρήνα του ΣΕΚ. «Από το παράρτημα ξεκίνησε, η προσυγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων, του συλλόγου Κυπρίων Φοιτητών, του ΣΕΚ και άλλων οργανώσεων της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και ενώθηκε με την συγκέντρωση που καλούσε το Εργατικό Κέντρο Πάτρας. Ένα μεγάλο κομμάτι της πορείας, αφού πέρασε από το σχολείο, όπου υπάρχει το μνημείο του δολοφονημένου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα, από τους τραμπούκους της νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας με ηγεσία τον Καλαμπόκα, κατέληξε ξανά στο παράρτημα. Η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη διαπερνούσε όλα τα μπλοκ, το "Λευτεριά στην Παλαιστίνη" και το "κλείστε την πρεσβεία των σιωνιστών την πιο μεγάλη γιάφκα των τρομοκρατών" ακούγονταν ξανά και ξανά. Από το μπλοκ του ΣΕΚ τα συνθήματα "Δεν υπάρχει δρόμος κοινοβουλευτικός - Ο δρόμος του Νοέμβρη επαναστατικός" και "Στα Τέμπη και στην Πύλο κάναν δολοφονία - Κάτω η Νέα Δημοκρατία" έστελναν το μήνυμα της ανατροπής, σε όλον τον κόσμο που διαδήλωνε. Συνεχίζουμε όλοι μαζί ενωμένοι, με την 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία την Τετάρτη 20 Νοέμβρη και 1 Δεκεμβρίου συζητάμε για το ποια αριστερά χρειάζεται αυτός ο κόσμος που παλεύει στην εκδήλωση που οργανώνουμε για το Μέλλον της Αριστεράς».
Στέλιος Μιχαηλίδης
Έχω κουραστεί πέντε χρόνια πένθος. Νεκροί χιλιάδες εκτός ΜΕΘ στον κορονοϊό. Τέμπη. Πύλος. Νεκροί εργάτες. Όχι μόνο νεκροί, αλλά και σκανδαλώδη συγκάλυψη. Αυτό είναι το μεγάλο τραύμα, το συλλογικό τραύμα. Επιθέσεις στην Υγεία, στην Παιδεία, στα εργασιακά δικαιώματα. Όλη αυτή η αδικία που ζούμε…
Στην ηλικία που είμαι, τη Δεξιά την ξέρω. Την έχω ζήσει. Από την μεταπολίτευση και πέρα θυμάμαι. Η Δεξιά μια μαυρίλα ήτανε πάντα. Αυτό που ζούμε όμως τώρα δεν είναι απλώς μαυρίλα. Αυτό είναι η παράνοια και η απόλυτη διαστροφή και διαστρέβλωση των πάντων που μας πουλάνε. Δεν μπορεί να προσλαμβάνουν αστυνομικούς για να μας δέρνουνε και να μην προσλαμβάνουν γιατρούς. Δεν μπορεί να έχει φτάσει Νοέμβριος και ακόμα να μην υπάρχουν καθηγητές στα σχολεία. Δεν μπορεί να χάνονται σχολεία, να συγχωνεύονται. Για όλα αυτά είμαι εγώ εδώ. Δεν είναι μόνο το Πολυτεχνείο τότε, είναι ζωντανό σήμερα. Παίζει ρόλο το Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Πρέπει να συνεχίσουμε με απεργίες. Μακάρι αύριο να γινόταν μια απεργία διαρκείας, να παράλυε τα πάντα.
Σίβα Παπαευσταθίου,
συνταξιούχος καθηγήτρια Αγγλικών
Δεν είναι μια πορεία επετειακή αλλά για τον αγώνα που δίνουμε σήμερα, απέναντι όχι μόνο στη Δεξιά του Μητσοτάκη, αλλά στον καπιταλισμό. Χρειάζεται να κλιμακωθεί με την απεργία στις 20 Νοέμβρη κι εμείς στις σχολές να προχωρήσουμε ξανά με καταλήψεις. 51 χρόνια μετά συνεχίζουμε να έχουμε τη δύναμη να νικήσουμε.
Ορφέας Αναγνώστου,
φοιτητής ΠΑΔΑ
Βρίσκομαι εδώ γιατί η εξέγερση των φοιτητών και του λαού το ’73 είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, τώρα που προσπαθούν να μας στερήσουν το ψωμί, την Παιδεία, την Υγεία, την ελευθερία, το ρεύμα και το νερό. Τώρα που ο κλάδος μας παλεύει για να κρατηθεί δημόσιο και δωρεάν το εκπαιδευτικό σύστημα. Γι’ αυτό οι εκπαιδευτικοί δεχόμαστε διώξεις, ακόμα και για το αυτονόητο όπως το να εκφράζεις άποψη υπέρ της Παλαιστίνης. Μόνο μας όπλο η απεργία και γι’ αυτό δέχεται μεγάλη επίθεση το δικαίωμά μας να απεργούμε.
Έρη Κολέζη,
δασκάλα
Είμαστε εδώ για να δείξουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό που υποφέρει. Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την γενοκτονία το συντομότερο. Είμαι από την Αίγυπτο, στη χώρα μας έχει δικτατορία. Θέλουμε όλοι οι λαοί να αποκτήσουν την ελευθερία τους. Στέλνουμε ένα μήνυμα στον Παλαιστινιακό και το Λιβανέζικο λαό ότι όλος ο κόσμος είναι μαζί τους.
Μοχάμεντ,
Αιγύπτιος πρόσφυγας