Το μέλλον της Αριστεράς

Οι αγώνες για την ανατροπή της κυβέρνησης είναι ξεκινημένοι. Με απεργιακή κλιμάκωση στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στους δήμους, στις συγκοινωνίες. Είναι επίσης αγώνες αντιφασιστικής και αντιρατσιστικής δράσης. Οι νεκροί πρόσφυγες της Πύλου ακόμη ζητούν δικαίωση και πληθαίνουν οι καταγγελίες για το κουκούλωμα και αυτού του εγκλήματος από τη Νέα Δημοκρατία, όπως έκανε και για τα Τέμπη.

Δεν υπάρχουν «παρακαμπτήριοι», «μισο-λύσεις» απέναντι στην καταστροφική κατάσταση του καπιταλισμού που βιώνουμε. Υπάρχει μια εργατική τάξη που παράγει όλο τον πλούτο αλλά το ζήτημα είναι πώς θα καταφέρει να πετύχει τον έλεγχο αυτού του πλούτου. Χρειάζεται να μπαίνει ανοιχτά αυτό το ζήτημα. Αυτό σημαίνει εργατική επανάσταση και εργατικός έλεγχος.

Για να κερδίσουμε αυτό το στοίχημα χρειαζόμαστε την κοινή δράση στους δρόμους, αλλά και επαναστατική αντιμετώπιση για την προοπτική. Η πολυδιάστατη κρίση του καπιταλισμού δημιουργεί καταστάσεις ρήξης όπου ταυτόχρονα συνυπάρχουν συνθήκες καταστροφών αλλά και δυνατότητες εξέγερσης, όπως έδειξαν οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες στο Μπαγκλαντές. 

Η συνειδητή παρέμβαση των πρωτοπόρων τμημάτων της εργατικής τάξης κάνει τη διαφορά. Ένα επαναστατικό κόμμα που συσπειρώνει στις γραμμές του τα πρωτοπόρα κομμάτια μπορεί να παρεμβαίνει και να πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες της τάξης μας. Να αρπάζει τις ευκαιρίες συνδέοντας τους αγώνες, να απαντάει στις ρεφορμιστικές αυταπάτες και να ανεβάζει την εργατική τάξη σε ηγεμονική δύναμη.

Το πρόγραμμα των συζητήσεων