Το σύστημα διεθνώς βρίσκεται σε κατάσταση αποσταθεροποίησης, από άποψη οικονομίας, από άποψη πολιτική και από άποψη κινητοποιήσεων του κόσμου. Έχουμε μια παγκόσμια εικόνα αστάθειας που μεταφράζεται σε τεράστιες μάχες και αυξημένες δυνατότητες παρέμβασης από τη δική μας πλευρά. 

Ξεκινώντας από την οικονομία που αποτελεί το υπόβαθρο, είχαμε στις αρχές Αυγούστου την εικόνα ενός διεθνούς πανικού στα χρηματιστήρια που ξεκίνησε από το Τόκυο και απλώθηκε στις ΗΠΑ. Κατάφεραν να τον συγκρατήσουν αλλά έβγαλε στην επιφάνεια τα προβλήματα της οικονομίας. 

Συγκεκριμένα την ύπαρξη φούσκας στην αιχμή της τεχνολογίας, την Τεχνητή Νοημοσύνη, στον τομέα που έχουν επικεντρώσει τις ελπίδες τους όχι μόνο οι «τζογαδόροι» αλλά όλοι οι μεγάλοι επενδυτές. Οι εταιρίες που πρωτοστατούν σε αυτήν την κατεύθυνση δεν βγάζουν κέρδη τα οποία να αντιστοιχούν στις υπερφουσκωμένες τιμές των μετοχών τους. 

Οι από πάνω διχάζονται για το πώς να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Οι κεντρικοί τραπεζίτες είχαν ξεκινήσει μια πολιτική ανόδου των επιτοκίων στο όνομα της καταπολέμησης του πληθωρισμού, να μπει πίεση στις επιχειρήσεις «να προσέχουν», ότι δεν γίνεται να δανείζονται συνεχώς. Η άνοδος των επιτοκίων πίεσε την κερδοσκοπία και απείλησε να προκαλέσει σκάσιμο της φούσκας. Άρα, επιστροφή ξανά στα χαμηλότερα επιτόκια, απάντησε η άλλη άποψη. Τι σημαίνει όμως επιστροφή σε φθηνότερα χρήμα; Σημαίνει περαιτέρω τρομπάρισμα της φούσκας. Περισσότερα χρήματα, που τελικά καταλήγουν να παίζονται στα χρηματιστήρια. 

Ούτε η μια ούτε η άλλη πλευρά μπορεί να λύσει το πρόβλημα. Γιατί αυτό δεν βρίσκεται στους χειρισμούς των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων, βρίσκεται στη βάση του συστήματος, στο πρόβλημα της κερδοφορίας. Τα λεφτά καταλήγουν στον τζόγο και όχι σε νέες επενδύσεις διότι η κερδοφορία του μη χρηματοπιστωτικού, του παραγωγικού τομέα, πέφτει. Η μειωμένη προοπτική κερδοφορίας δημιουργεί την πίεση όσα λεφτά και να πιάσουν στα χέρια τους να μην πηγαίνουν σε νέες επενδύσεις αλλά στο τζογάρισμα στις μετοχές, στα ομόλογα, στις τιμές πρώτων υλών και ενέργειας. Έτσι καταλήγουμε σε μια φούσκα που όταν της κόβουν την τροφοδοσία απειλεί να σκάσει και όσο την τροφοδοτούν απειλεί να σκάσει με χειρότερους όρους, όπως το 2009. 

Το σύστημα δεν μπορεί να ανακάμψει από την προηγούμενη κρίση που γίνεται μακρόσυρτη, και αυτό το υπόβαθρο επηρεάζει την ΕΕ και προφανώς την Ελλάδα. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο χαλάρωσης των μνημονιακών μέτρων για την ελληνική οικονομία και το δημόσιο χρέος της, όπως και για την ιταλική και τη γαλλική. Η πολιτική των περικοπών και ιδιωτικοποιήσεων παραμένει μονόδρομος.  

Το μέτωπο του πολέμου μεγαλώνει την παγκόσμια αστάθεια. Και εκεί υπάρχουν ταλαντεύσεις και διχογνωμίες. Κλιμάκωση ή κατάπαυση του πυρός; Στην Ουκρανία, ο πόλεμος έχει καταλήξει σε αδιέξοδο στρατιωτικά και τα μηνύματα έλεγαν ότι έρχεται η ώρα να κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Όλη αυτή η φιλολογία κατέρρευσε με την εισβολή του Ζελένσκι στη Ρωσία που τορπίλισε αυτές τις σκέψεις αλλά δεν σπάει το αδιέξοδο

Στη Μ. Ανατολή, το Ισραήλ, παρά το γενοκτονικό μένος, δεν έχει καταφέρει να ελέγξει τη Γάζα. Κι εκεί ανοιχτή η συζήτηση, να προχωρήσουν οι διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός και εγγυητές. Αλλά ο Νετανιάχου δολοφόνησε τον Χανίγιε μέσα στην Τεχεράνη τη μέρα που ορκιζόταν ο νέος πρόεδρος του Ιράν. Μεγαλύτερη προβοκάτσια δεν θα μπορούσε να γίνει. Κλιμάκωση κι εδώ, συζητάνε τώρα όχι τι θα γίνει στην Γάζα αλλά πως δεν θα επεκταθεί ο πόλεμος σε όλη τη Μ. Ανατολή.       

Οι κυρίαρχες δυνάμεις αδυνατούν να επιβάλλουν τις λύσεις τους. Αλλά όσα συμβαίνουν δεν είναι απλώς απόδειξη της κρίσης της κυριαρχίας της αμερικανικής ηγεμονίας. Τα πολεμικά μέτωπα λειτουργούν αποσταθεροποιητικά σε όλα τα επίπεδα. Σε επίπεδο κοινής γνώμης, έχουν χάσει τη μάχη της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, δεν έχουν πουθενά καταφέρει να σταματήσουν τον κόσμο που διαδηλώνει. Επιπλέον δημιουργούν πρόβλημα και στην οικονομία. 

Η φούσκα δεν αφορά μόνο τις μετοχές της Τεχνητής Νοημοσύνης αλλά και της πολεμικής βιομηχανίας όπου πέφτουν τεράστια ποσά με αποτέλεσμα να εκτινάσσονται οι μετοχές της. Οι πολεμικές δαπάνες ενισχύουν τη φούσκα και τους κινδύνους κρατικής υπερχρέωσης. Που καταλήγει αυτό; Οι κυβερνήσεις σφίγγουν παντού τα λουριά πλην των εξοπλισμών. 

Φαύλος κύκλος

Σε τι μεταφράζεται αυτός ο φαύλος κύκλος; Σε ακόμη περισσότερη λιτότητα για την εργατική τάξη και τους φτωχούς, μια πίεση διαρκείας που κρατάει ήδη πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα οι κοινωνικές ανισότητες να μεγαλώνουν παντού. Έχουμε μια εργατική τάξη οργισμένη σε διεθνή κλίμακα. Και πάνω σε αυτό το έδαφος δημιουργούνται πολιτικές κρίσεις που παίρνουν μεγάλες διαστάσεις. Όταν στο Μπαγκλαντές μπαίνουν στην πρωθυπουργική κατοικία δείχνοντας ότι η εξέγερση είναι σε ημερήσια διάταξη. Όταν στις ΗΠΑ ένας εν ενεργεία πρόεδρος λέει δεν θα ξανακατέβω στις εκλογές. Όταν στη Γαλλία μετά τις ευρωεκλογές ο Μακρόν αναγκάζεται να καλέσει βουλευτικές και τώρα δεν ξέρει που πατάει και που βρίσκεται. 

Η πολιτική αστάθεια είναι μια αντιφατική εξέλιξη. Σημαίνει ευκαρίες για την ακροδεξιά και τους φασίστες να δημαγωγήσουν, να παριστάνουν ότι είναι ενάντια στον πλούτο και υπέρ των φτωχών ενώ ταυτόχρονα τροφοδοτούνται από τη ρατσιστική πολιτική των κυβερνήσεων που πάνε να φορτώσουν το πρόβλημα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Έτσι προβάλλει η απειλή της ακροδεξιάς σε όλο τον κόσμο. Η άλλη όψη, όμως, της πολιτικής αστάθειας είναι ότι ανοίγει η δυνατότητα η απάντηση να έρθει από τα κάτω από την εργατική τάξη και τα αριστερά. Αυτό φάνηκε στη Γαλλία που στο δεύτερο γύρο των εκλογών τις περισσότερες έδρες τις πήρε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο, που προέκυψε μετά από ένα ξεσηκωμό από τα κάτω με αποτέλεσμα κλιμάκωση της πολιτικής κρίσης. 

Η πολιτική αστάθεια τροφοδοτεί τους φασίστες αλλά ταυτόχρονα ανοίγει τη δυνατότητα στον κόσμο να βγει στους δρόμους και να επιβάλει τη δική του απάντηση. Το είδαμε αυτό στην Ελλάδα όλο το καλοκαίρι στα νοσοκομεία που οι εργαζόμενοι έπαιρναν φαλάγγι τον Γεωργιάδη. Στο Έλενα, το σωματείο απαντάει στις μετακινήσεις εργαζομένων με κινητοποιήσεις και στην ανακοίνωσή του τελειώνει γράφοντας: «Έχουμε τη δύναμη». Η φράση εκφράζει τη διάθεση ολόκληρης της εργατικής τάξης να επιβάλει αυτά που θέλει εκείνη. Αλλά η διάθεση από μόνη της δεν φτάνει. 

Στα νοσοκομεία, ξέρουμε ότι είναι η σταθερή παρέμβαση των συντρόφων που γίνεται στήριγμα των αγώνων. Είδαμε κάτι ανάλογο με τις πυρκαγιές. Η πρωτοβουλία για συλλαλητήριο στις 13/8 στο Σύνταγμα έδωσε όχι μόνο τη δυνατότητα να εκφραστεί στο δρόμο οργανωμένα η οργή αλλά και να στείλει το μήνυμα ότι «μας παίρνει». Η συγκέντρωση στην Πεντέλη με το γιουχάισμα του κόσμου στον Μητσοτάκη άνοιξε πανηγυρικά τη νέα αγωνιστική χρονιά. Αυτός είναι ο ρόλος της Αριστεράς και όχι το «θα λογαριαστούμε μετά» περιμένοντας πότε θα συγκροτηθεί εκλογικά η κεντροαριστερά. Ο κόσμος θέλει να παλέψει και το ζήτημα είναι να οργανώνεις μαζί του σε όλα τα σωματεία, σε κάθε γειτονιά και σχολή. 

Δείτε τι κάνουν οι μαθητές στα σχολεία. Στο Σουφλί έκαναν ντοκιμαντέρ για τις φονικές πυρκαγιές της Δαδιάς, «Τα ποδήλατα της φωτιάς». Πήγαν με τα ποδήλατά τους στον κόσμο που πλήγηκε και πήραν συνεντεύξεις. Το ίδιο  μαθητές στην Αλεξανδρούπολη που έκαναν το δικό τους ντοκιμαντέρ. 

Πρέπει να μαθαίνουμε από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Πριν από τριάντα χρόνια, το 1993, είχε πέσει πρόωρα η κυβέρνηση του πατέρα Μητσοτάκη αντιμέτωπη με ένα κίνημα που στο κέντρο του βρέθηκε η μεγάλη απεργία στα λεωφορεία της Αθήνας. Αυτό το κίνημα δεν έγινε με πρωτοβουλία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ που έβγαινε τότε από τα σκάνδαλα, ούτε της υπόλοιπης ρεφορμιστικής Αριστεράς που τα είχε βάψει μαύρα μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.

Μπορεί να γίνει το ίδιο σήμερα; Η απάντηση είναι ναι. Και σήμερα η οργή βράζει και οι αντιστάσεις κυοφορούνται σε όλους τους χώρους. Αλλά το ερώτημα είναι ποιος θα οργανώσει αυτή τη δύναμη για να ρίξει τη ΝΔ; 

Το 1990-93 ήταν το ΠΑΣΟΚ που σπρώχτηκε τελικά να παίξει αυτόν τον ρόλο σκορπώντας αυταπάτες για τις αλλαγές που θα έφερνε η επιστροφή του. Σήμερα, οι ηγεσίες στην ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ και στα κόμματα της ρεφορμιστικής Αριστεράς δεν το κάνουν. Βρίσκονται σε κρίση. Γιατί; Απλά «λόγω Κασσελάκη»; Όχι, βέβαια. 

Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μιλάμε πια για ρεφορμισμό που υπόσχεται το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» ή ότι θα «σκίσει τα μνημόνια» αλλά για τέλεια προσαρμογή στις απαιτήσεις της άρχουσας τάξης και του προνομιακού κοινού της ΝΔ. Σημείο αναφοράς του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η εργατική τάξη αλλά ο «μεσαίος χώρος», όχι μόνο σαν κοινωνικό στρώμα, αλλά σαν ιδέες και προοπτική. 

Η προσαρμογή αυτή δεν άρχισε με τον Κασσελάκη ούτε αφορά μόνο τον Κασσελάκη, αφορά όλα τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ είτε παραμένουν σε αυτόν είτε όχι. Δημιουργείται ένα κενό το οποίο σημαίνει αυξημένα καθήκοντα και δυνατότητες για το κόμμα μας. Πριν τριάντα χρόνια, παρά την αίγλη του ΠΑΣΟΚ, καταφέραμε να κερδίσουμε κόσμο και να περάσουμε από την ΟΣΕ στο ΣΕΚ. Ποιοι θα πρέπει να είναι οι στόχοι και τα βήματα, σήμερα, που βρισκόμαστε σε πολλούς περισσότερους εργατικούς χώρους και γειτονιές; 

Όπλο

Το πρώτο είναι ότι δεν περιμένουμε τι θα κάνουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και τα κόμματα της Αριστεράς, ούτε περιοριζόμαστε σε καταγγελίες για την αδράνειά τους. Οργανώνουμε τον κόσμο στους χώρους δουλειάς προτείνοντας να πάμε για απεργίες. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο της εργατικής τάξης. Μεταφράζεται σε δική μας υποχρέωση να βγάλουμε και να αναδείξουμε τα παραδείγματα, μαζί με τον κόσμο που θέλει να τα παλέψει σε κάθε χώρο δουλειάς.

Στις σχολές, που οι φοιτητές περνάνε στο πανεπιστήμιο και δεν έχουν που να μείνουν, μπαίνουμε από την πρώτη μέρα μέσα, βάζοντας μπροστά για καταλήψεις, ενάντια στις περικοπές, στις ιδιωτικοποιήσεις, τις συνεργασίες με τις ισραηλινές εταιρίες, να σταματήσει η γενοκτονία στην Παλαιστίνη. Στα σχολεία. Όταν οι μαθητές, όχι μόνο στο Σουφλί, τρέχουν σαν «τα ποδήλατα της φωτιάς», εμείς πρέπει να τρέξουμε στα σχολεία.

Μπαίνουμε στη μάχη ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή. Το σύστημα του κέρδους και του ανταγωνισμού από τη μια πυροδοτεί την κλιματική αλλαγή και από την άλλη δεν ενδιαφέρεται καν να αντιμετωπίσει τις συνέπειες. Δείτε τι γίνεται στον Βόλο σήμερα με τα νεκρά ψάρια και συνολικά στην Θεσσαλία, τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι απλά θέμα «οικολογίας», αφορά τις ζωές των ανθρώπων που παλεύουν για τη ζωή τους, τη δουλειά τους, το σπίτι, το περιβάλλον που θα μείνουν.

Αυτό σημαίνει ότι θέλουμε παντού τοπικούς πυρήνες και πρωτοβουλίες, σε κάθε νομό και πόλη, όχι μόνο για τα μέλη του ΣΕΚ. Πυρήνες ανοιχτούς στον κόσμο που θέλει να παλέψει, τον κόσμο της Αριστεράς που δεν έχει Αριστερά να στηριχτεί, τον κόσμο που θέλει να αλλάξει τη ζωή του, που θέλει να συζητήσει πολιτικά, να απαντήσει στις πολιτικές και ιδεολογικές επιθέσεις της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης. 

Που θέλει η Αριστερά να έχει έντυπα, όπως η Εργατική Αλληλεγγύη, για να παρεμβαίνει συστηματικά κάθε εβδομάδα με επιχειρήματα και ιδέες μέσα στις μάχες που ανοίγουν. Έτσι χτίζονται τα δίκτυα αγωνιστών/ριων σε νέους χώρους και γειτονιές και δυναμώνουν τα ήδη υπάρχοντα, έτσι μπορούν οι αγώνες να έχουν νικηφόρο αποτέλεσμα.

Άμεσα οργανώνουμε στις 6 και 7 Σεπτέμβρη τα συλλαλητήρια στην ΔΕΘ, στην Θεσσαλονίκη. Με το Συντονιστικό των Νοσοκομείων και τον Συντονισμό Εργατικής Αντίστασης να οργανώνουν στην ίδια την πόλη και ταυτόχρονα οργανώνουν τα ανεβάσματα από τα υπόλοιπα σημεία. Η ΠΟΕΔΗΝ αναγκάστηκε να καλέσει απεργία και τη θέλουμε πετυχημένη, να γίνει αφετηρία για διαρκείας. Και τη δεύτερη μέρα διαδηλώνουμε όλοι μαζί, εργαζόμενοι και νεολαία, απαιτώντας να φύγει ο Μητσοτάκης και ανοίγοντας όλα τα ζητήματα που αφορά η εγκληματική του πολιτική, οικονομικά και πολιτικά -από την ακρίβεια και τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το κλίμα, τον ρατσισμό, τον σεξισμό την καταπίεση των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ, την αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη.

Πάμε για ένα αντιφασιστικό Σεπτέμβρη. Στις 18/9 διαδηλώνουμε στο Κερατσίνι στα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ξεκινάει ξανά η δίκη της Χ.Α στο Εφετείο. Όχι μόνο θέλουμε να αυξηθεί η ποινή τους αλλά θέλουμε να εξαφανίσουμε τη φασιστική απειλή. Δεν θα κριθεί αυτό περιμένοντας τις επόμενες εκλογές. Χρειάζεται σε κάθε γειτονιά επιτροπές της ΚΕΕΡΦΑ που θα ενώσουν τους πάντες και θα τσακίσουν τους φασίστες.

Χρειαζόμαστε πρωτοβουλίες σε κάθε μέτωπο, τοπικούς πυρήνες που οργανώνουν τα μέτωπα σε κάθε σημείο, χρειαζόμαστε και τις ιδέες. Στις 20 Σεπτέμβρη, το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο οργανώνει μια μεγάλη συγκέντρωση στην Έκθεση Βιβλίου, για την παρουσίαση της νέας έκδοσης, της «νέας Εποχής της Καταστροφής» με ομιλητή τον συγγραφέα του βιβλίου Άλεξ Καλλίνικος. Και στις 10 Νοέμβρη συνεχίζουμε με μονοήμερο με θέμα «Το Μέλλον της Αριστεράς» καλώντας τους πάντες στη Νομική.

Έχουμε μπει σε μια περίοδο καταστροφής αλλά και σε μια περίοδο συγκρούσεων, εξεγέρσεων, επανάστασης και ανάγκης επαναστατικού κόμματος. Τα πράγματα δεν θα αλλάξουν από μόνα τους, θα αλλάξουν επειδή θα τα αλλάξουμε εμείς.  

5/8, Πανηγυρισμοί μεταναστών στην Αθήνα για τη νίκη της εξέγερσης στο Μπαγκλαντές. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

Οργανώνουμε την Αντίσταση, Δυναμώνουμε την Αριστερά της Ανατροπής

Το κραχ του Αυγούστου και η εικόνα της αστάθειας επιδρά και στην Ελλάδα. Καταρχάς οικονομικά, στον τραπεζικό τομέα -παρά τις διαβεβαιώσεις ότι αυτός υποτίθεται είχε εξυγιανθεί με τις διάφορες αναδιαρθρώσεις, με τελευταίο επεισόδιο τη συγχώνευση της Παγκρήτιας με την Attica- τελικά ήταν οι τράπεζες αυτές που χτυπήθηκαν περισσότερο. 

Το δεύτερο είναι η πολιτική κρίση στη ΝΔ και συνολικότερα στο πολιτικό σύστημα. Η ΝΔ από το 28% στα γκάλοπ έχει κατρακυλήσει στο 22% και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 8%. Δηλαδή τα δύο πρώτα κόμματα είναι μαζί στο 30%. Και το τρίτο είναι το ζήτημα του πολέμου όπου η Ελλάδα μπλέκεται όλο και βαθύτερα στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ και στο πλευρό του Ισραήλ εκτοξεύοντας τους εξοπλισμούς που μεταφράζονται σε περικοπές για την εργατική τάξη. Η κυβέρνηση που ακόμη και μέσα στον Αύγουστο, βρέθηκε απέναντι σε κινητοποιήσεις, έχει δύσκολους στόχους μπροστά, όχι μόνο το νέο ασφαλιστικό, ένα μέτωπο που παραδοσιακά συναντά ισχυρές αντιστάσεις, αλλά και την ιδιωτικοποίηση του νερού και τα υπόλοιπα διαρθρωτικά μέτρα. 

Κώστας Π.,
τοπικός πυρήνας Περιστερίου

Είμαι καινούργιο σχετικά μέλος στο κόμμα, το αντικείμενό μου είναι η μηχανική μάθηση και τεχνητή νοημοσύνη. Η φούσκα στην τεχνητή νοημοσύνη οφείλεται στις πολύ αυξημένες προσδοκίες που είχαν οι επενδυτές και το κεφάλαιο από τις δυνατότητές της. 

Ο λόγος που τώρα αποεπενδύουν είναι ότι ανακάλυψαν ότι δεν αποτελεί μια πανάκεια που θα τα λύσει όλα, που θα κόψει τα κόστη, που θα αντικαταστήσει το εργατικό δυναμικό, ότι είναι δυνατόν με ένα μοντέλο τεχνητής μάθησης ένας υπάλληλος να στελεχώσει όλα τα τμήματα μιας εταιρίας. Αυτά προφανώς δεν γίνονται, γιατί η τεχνητή νοημοσύνη, που είναι σε εξέλιξη, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρά μόνο σε πολύ συγκεκριμένες πτυχές. Αλλά οι καπιταλιστές έχουν σαν μοναδικό στόχο το γρήγορο κέρδος.

Πέτρος Μ.,
τοπικός πυρήνας Ηλιούπολης

Αυτό που λέμε καταστροφικός καπιταλισμός είναι κοινός τόπος για τον περισσότερο κόσμο. Στο λεωφορείο στου Ζωγράφου τον 15αύγουστο άκουγες γυναίκες να συζητάνε οργισμένες ενάντια στο σύστημα που καίει και καταστρέφει τα πάντα και το μόνο που νοιάζει την κυβέρνηση είναι τα ξενοδοχεία και οι επενδύσεις των εταιριών ενέργειας στις ανεμογεννήτριες. Κοινός τόπος συζήτησης και η διάλυση στην αντιπολίτευση. 

Ένας συριζαίος που παρακολούθησε τον πυρήνα μας, μας περιέγραφε την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ σαν ίλιγγο, ότι δεν ξέρεις που να σταθείς. Ένα τρίτο στοιχείο ήταν η πλατιά ανταπόκριση του κόσμου στους αγώνες των εργαζομένων στην ψυχική υγεία, στην ΛΑΡΚΟ, στα νοσοκομεία των Παίδων όπου πηγαίναμε στις κινητοποιήσεις τους, ότι ναι, εκεί αξίζεις να τους υποστηρίξεις, να τους εμπιστευτείς. Μέσα σε αυτό το κλίμα, παίρνοντας τις πρωτοβουλίες, το κόμμα μας γίνεται όλο και πιο ορατό. Στη Νέα Σμύρνη, την τελευταία περίοδο αποκτήσαμε 7 νέα μέλη. Χρειάζεται να συζητάμε και να οργανώνουμε μαζί με τον κόσμο που δίνει τις μάχες, με αγωνιστές-τριες της υπόλοιπης Αριστεράς που αναζητούν εναλλακτικές. Οι πυρήνες μας οφείλουν να λειτουργήσουν σαν υποδοχείς για τον κόσμο που ψάχνει κάπου να σταθεί.   

Κατερίνα Σ.,
περιφέρεια Νοτίων

Εξόρμηση στη λαϊκή της Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια. Φωτό: ΣΕΚ Εξάρχεια

Θέλω να μεταφέρω μερικές εικόνες από την παρέμβασή μας στα Εξάρχεια μέσα στο καλοκαίρι. Αποκτήσαμε τέσσερα νέα μέλη, ανάμεσά τους μετανάστες εργαζόμενους από το Μπαγκλαντές, που έφεραν στον πυρήνα την αυτοπεποίθηση από την εξέγερση στη χώρα τους. 

Χθες βγαίνοντας στην εξόρμηση στη λαϊκή της Καλλιδρομίου, έχοντας μαζί μας και μια συντρόφισσα που ήρθε για πρώτη φορά, κλείσαμε ραντεβού στρατολογίας με έναν άνθρωπο με τον οποίο συζητάμε τακτικά στην πλατεία, αλλά ποτέ δεν κάναμε το βήμα να του ανοίξουμε συγκεκριμένα αυτή τη συζήτηση. Με μια άλλη αντίστοιχη περίπτωση, που παίρνει συχνά την εφημερίδα, η συζήτηση έγινε επί τόπου με την κάρτα μέλους στο χέρι. Αυτό που τους έκανε να κοιτάξουν προς εμάς δεν είναι τόσο η συζήτηση, πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και το σύστημα, αυτό το ξέρουν, αλλά τι μπορούμε να κάνουμε. Το ότι ήμασταν στην λαϊκή και προτείναμε μαζικά το ανέβασμα στη ΔΕΘ, ότι προσπαθούμε να ανεβάσουμε κόσμο με τα πούλμαν από τους εργατικούς χώρους.   

Μαρίνα Δ.,
τοπικός πυρήνας Εξαρχείων

Βλέπετε τι συμβαίνει στον Βόλο και τον Παγασητικό αυτές τις μέρες με τα νεκρά ψάρια, είναι μια υγειονομική βόμβα. Δεν είναι μια στιγμή. Πέρσι το καλοκαίρι είχαμε τις πυρκαγιές, ανατινάξεις δίπλα σε αεροδρόμια από τα πυρομαχικά που καίγονταν, στα καπάκια καταστροφικές πλημμύρες, ακολούθησε η μόλυνση του πόσιμου νερού επειδή διαλύθηκαν οι υποδομές, και τώρα τα νεκρά ψάρια. 

Όλα αυτά αφορούν τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός το περιβάλλον. Βάλτε και τα Τέμπη, τα χτυπήματα στους αγρότες, τη διάλυση της Υγείας, η οργή είναι τεράστια σε όλη την Θεσσαλία. Και γι’ αυτό στις περσινές περιφερειακές εκλογές είδαμε τον εκλεκτό της ΝΔ Αγοραστό να χάνει. Αυτό βέβαια δεν λύνει τα προβλήματα. Ο κόσμος είναι στα κάγκελα. Τεράστιες οι κινητοποιήσεις για τον σταθμό LNG, που τον μπλοκάραμε προς το παρόν. Και το ζήτημα είναι πως παρεμβαίνουμε από τη δική μας πλευρά σε όλους αυτούς τους αγώνες, στις γειτονιές, στις σχολές αξιοποιώντας τους φοιτητικούς συλλόγους που έχουμε δύναμη, στο νοσοκομείο του Βόλου, στα σωματεία. Έχουμε από τη μια να οργανώσουμε και να συνδέσουμε τις μάχες, όπως κάνουμε τώρα προτείνοντας όλα αυτά τα ρυάκια να ανέβουν στην ΔΕΘ, να πολιορκήσουν και να ρίξουν τον Μητσοτάκη. Και από την άλλη να ανοίξουμε την συζήτηση πάνω στην επαναστατική στρατηγική. 

Δημήτρης Σ.,
τοπικός πυρήνας Βόλου

Αυτά που συμβαίνουν στο Βόλο είναι απαράδεκτα από κάθε άποψη. Έχοντας την ενημέρωση ως μέλος του ΔΣ του ΣΕΗ από μέιλ γιατί το σωματείο είναι διακοπές, υπήρχε παράσταση στο ΔΗΠΕΘΕ, οι συνάδελφοι έκαναν δύο μήνες πρόβες, αλλά τώρα δεν μπορούν να τους πληρώσουν επειδή ο Δήμος λέει δεν έχει λεφτά. 

Έγινε και η οικολογική καταστροφή και τους λένε αν θέλετε να παίξετε δυο-τρεις παραστάσεις δωρεάν, να μαζέψει ο δήμος λεφτά. Σε άλλο ΔΗΠΕΘΕ, λένε ότι απαραίτητα ο ηθοποιός πρέπει να ξέρει μουσικό όργανο, και αυτό για να μην πάρουν μουσικούς, και ο δήμαρχος είναι και ΚΚΕ. Σαν ΑΣΗ θα ανοίξουμε αυτά τα ζητήματα στο ΔΣ του ΣΕΗ βάζοντας ότι πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα των κινητοποιήσεων με απεργίες για όλα αυτά που συμβαίνουν, και για όλα που έχουν μείνει στα χαρτιά, το προεδρικό διάταγμα, τις ΣΣΕ, τη χρηματοδότηση των μικρών θιάσων, να πάμε σε ένα άγριο Σεπτέμβρη. 

Αλέξης Μ.,
τοπικός πυρήνας Κεραμεικού

Σας περιμένουμε όλες και όλους το επόμενο σαββατοκύριακο στο αγωνιστικό διήμερο στη Θεσσαλονίκη, στην απεργία των υγειονομικών και στο μεγάλο συλλαλητήριο την επόμενη, για να δείξουμε τη δύναμη της τάξης μας και να ρίξουμε την κυβέρνηση του 22%. 

Η κυβέρνηση έρχεται στην ΔΕΘ με την πλάτη στον τοίχο σε μια πόλη που εδώ και 20 χρόνια είναι ένα σκάμα από τα έργα του ΜΕΤΡΟ. Με μόνη «επιτυχία» την «ολοκλήρωση» του έργου και μοναδικό καημό πώς θα κόψουν την «εισιτηριοδιαφυγή» για να βγάλουν τα λεφτά που φαντάζονται από τις δημόσιες συγκοινωνίες και να περικόψουν τα λεωφορεία. Έχουμε ξεκινήσει περιοδείες στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές και θέλουμε το Σάββατο να είναι εκεί όλα τα κομμάτια που έδωσαν τις μάχες τους περασμένους μήνες: οι υγειονομικοί, οι φοιτητές, η Παλαιστινιακή Παροικία, η αντιφασιστική Θεσσαλονίκη, οι χιλιάδες που κατέβηκαν στο pride και στο αντιρατσιστικό συλλαλητήριο για την Πύλο -ενώ οργανώνουμε και εκδήλωση την Κυριακή για να συγκεντρώσουμε την εικόνα του διημέρου και να βάλουμε τα επόμενα βήματα. Είτε στους χώρους δουλειάς, π.χ. στον ιδιωτικό τομέα όπου σύντροφοί μας πρωτοστατούν στην ίδρυση σωματείων είτε στο κόμμα, οι μεγάλες μάχες στηρίζονται στη δουλειά του μυρμηγκιού, οργανώνοντας βήμα το βήμα. 

Δήμητρα Κ.,
τοπικός πυρήνας Τούμπας

Οι εικόνες του φετινού καλοκαιριού μού θυμίζουν το 2010-12, την περίοδο που ο κόσμος έπαιρνε στο κυνήγι τους κυβερνητικούς και τους τροϊκανούς ενώ ταυτόχρονα είχαμε το κίνημα των πανεργατικών απεργιών. Η διαφορά είναι ότι τότε ο κόσμος κοίταζε προς τον ΣΥΡΙΖΑ σαν την εναλλακτική λύση. 

Σήμερα o κόσμος λέει, μαζί σας, να ρίξουμε  αυτήν την κυβέρνηση, αλλά τι θα βάλουμε στη θέση της; Οι απαντήσεις που δίνουμε, το μέτωπο ανατροπής, ο εργατικός έλεγχος, είναι ένα περιεχόμενο που μπορεί να εμπνεύσει και να δώσει προοπτική σε πάρα πολύ κόσμο. Στην εκδήλωση που κάναμε για τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης στη Νίκαια συμμετείχε κόσμος του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ που από τη μια θέλει δράση και έχει ανοιχτά τα αυτιά του με τι ιδέες προχωράμε. Χρειάζεται οι πυρήνες μας να αλλάξουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες αυτού του κόσμου. Σαν πρώτο βήμα ετοιμάζουμε σαν Ανταρσία στην Κοκκινιά, μια μεγάλη ανοιχτή εκδήλωση για τα 80 χρόνια από το Μπλόκο με στόχο να συνδέσουμε την Ιστορία με τους σημερινούς αντιφασιστικούς αγώνες και συνεχίζουμε στο Κερατσίνι στο συλλαλητήριο στην επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

Κατερίνα Θ.,
τοπικός πυρήνας Νίκαιας

Είμαι στον πυρήνα Σαλαμίνας, ένα νέο πυρήνα που λειτουργεί εδώ και δύο εβδομάδες στο νησί, όπου έχουμε πραγματοποιήσει δύο ανοιχτές συνεδριάσεις με συμμετοχή κόσμου από την Αριστερά, έχουμε πάει εξορμήσεις στο δημαρχείο, στο Κ.Υ., στις λαϊκές και ετοιμαζόμαστε με το που θα ανοίξουν να πάμε και στα σχολεία. 

Ο κόσμος βιώνει τι σημαίνει η διάλυση που φέρνουν οι περικοπές π.χ. στο Κέντρο Υγείας, να περιμένεις το καραβάκι για να πας σε νοσοκομείο. Είμαστε εκεί για να στηρίξουμε τους αγώνες των εργαζομένων που αφορούν όλες αυτές τις ελλείψεις και όλα τα μέτωπα. Ούτως ή άλλως ο κόσμος μας γνώρισε από τις κινητοποιήσεις που στηρίξαμε σαν ΚΕΕΡΦΑ στο νησί ενάντια στην φασιστική απειλή, τις κινητοποιήσεις στο ναύσταθμο από τον οποίο φεύγουν τα πολεμικά πλοία για την Ερυθρά.

Ευγενία Β.,
τοπικός πυρήνας Σαλαμίνας

Είμαστε σε μια περίοδο που παράγει στρατηγική. Οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί που ψάχνουν να βρουν ποια Παιδεία ονειρευόμαστε, μπορούν να κοιτάξουν το παράδειγμα που δίνουν οι μαθητές από το Σουφλί με τα «Ποδήλατα της Φωτιάς». 

Είναι βαθιά στρατηγικό. Με την απλή τους αυτή πράξη ενσωμάτωσαν τόμους προοδευτικής παιδαγωγικής που σημαίνει αυτενέργεια, συλλογικότητα, να πας έξω, σε επαφή με τα προβλήματα -και όλα αυτά μαζί καταλήγουν σε μάθηση. Υπάρχουν και αντίστροφα παραδείγματα. Η Διαμαντοπούλου, που ως υπουργός έμεινε στην ιστορία ως εκείνη που άφησε τα σχολεία χωρίς βιβλία μέχρι τον Νοέμβρη και ως πλασιέ των επιχειρήσεων στην εκπαίδευση, στο οικονομικό συνέδριο των Δελφών, μίλησε για την εισαγωγή της τεχνητής νοημοσύνης στα σχολεία. Γεμίσαν τα σχολεία από διαδραστικούς πίνακες αλλά ούτε ένα ευρώ για τις αίθουσες. Φέτος η χρονιά ξεκινάει με μια σφαγή στις θέσεις αναπληρωτών. Αλλά και με μια νίκη ότι τα δικαστήρια έβγαλαν παράνομη την κυβέρνηση όταν δεν υλοποιεί τους διορισμούς με τον εκβιασμό της «αξιολόγησης». Με την ΔΟΕ να πηγαίνει για 24ωρη απεργία στις αρχές Οκτώβρη από τη δική μας την πλευρά ανοίγουμε στις Παρεμβάσεις και τα σχολεία την συζήτηση για απεργία διαρκείας με πολλούς περισσότερους συνάδελφους να βλέπουν θετικά αυτήν την προοπτική.

Σεραφείμ. Ρ.,
τοπικός πυρήνας Κυψέλης

Η εικόνα από το Αγία Ελένη στο οποίο διορίστηκα πριν από δύο μήνες -σε ένα νοσοκομείο που πέρσι ο Πλεύρης ανακοίνωσε ότι θα λειτουργεί σαν παρηγορητική ανακουφιστική φροντίδα για ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο- είναι πραγματικά ζοφερή. 

Ασθενείς καθηλωμένοι στα κρεβάτια τους λόγω των ελάχιστων νοσηλευτών και ανύπαρκτων φυσικοθεραπευτών, που δεν έχουν να μιλήσουν σε ένα ψυχολόγο, σε ένα ψυχίατρο. Και επιπλέον να γεμίζει ένας ολόκληρος θάλαμος από ασθενείς που μεταφέρθηκαν εκεί από ψυχικές δομές που έκλεισαν. Η συζήτηση άνοιξε εκ των πραγμάτων πάνω στη μάχη της Ψυχικής Υγείας που δινόταν μέσα το καλοκαίρι. Μεταφέροντας τις εικόνες από τις μάχες που δίνουν οι συνάδελφοι στο Δαφνί αλλά και το γειτονικό Έλενα, βγήκε γενική συνέλευση όπου από τους 30 εργαζόμενους που ήταν βάρδια εκείνη την ώρα ήρθαν οι 23. Φτάνει να πάρεις την πρωτοβουλία σε ένα χώρο για να αναδειχτεί όλη η διάθεση για αγώνα αλλά και όλη η ριζοσπαστικοποίηση που υπάρχει στους συναδέλφους με την πολιτική συζήτηση να ανοίγει ορμητικά μέσα στο νοσοκομείο. 

Μυρτώ Μ.,
τ.π. Αγίας Παρασκευής