7/9/22 - Πανελλαδικό Συμβούλιο του ΣΕΚ - Επαναστατικές απαντήσεις μέσα στη χειρότερη κρίση των από πάνω

Την Κυριακή 4 Σεπτέμβρη συνεδρίασε το Πανελλαδικό Συμβούλιο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος με συμμετοχή αντιπροσώπων από τους τοπικούς πυρήνες του. 

Η συζήτηση έγινε σε δυο σκέλη, πρώτα για τις διαστάσεις τις κρίσης που συγκλονίζει το σύστημα και στη συνέχεια για τα καθήκοντα της επαναστατικής αριστεράς. 

Εδώ παρουσιάζουμε τις εισηγήσεις που έκαναν εκ μέρους της ΚΕ οι σ. Πάνος Γκαργκάνας και Μαρία Στύλλου και στις σελίδες 14-15 επιλογές από τις 40 παρεμβάσεις αντιπροσώπων στη συζήτηση που ακολούθησε.

 

Η φράση «πάμε για ένα καυτό φθινόπωρο» μπορεί να φαίνεται κλισέ αλλά φέτος δεν είναι. Χρειάζεται να προσέξουμε το σημείο που βρισκόμαστε. Η κρίση χειροτερεύει και στην Ελλάδα και διεθνώς. 

Οι απαντήσεις που προσπαθούν να δοθούν από πάνω διχάζουν την άρχουσα τάξη για το προς τα που πρέπει να πάνε. Να ανεβάσουν τα επιτόκια και μέχρι που; Να κλιμακώσουν τον πόλεμο σε στρατιωτικό και οικονομικό επίπεδο και μέχρι που θα φτάσουν εν όψει του χειμώνα; Αυτές οι ταλαντεύσεις μεταφράζονται σε πολιτικές κρίσεις. Όταν η άρχουσα τάξη είναι διχασμένη, τα κόμματα που την εκφράζουν αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα σε σχέση με τον κόσμο και το αν μπορούν να διαχειριστούν την οργή του αλλά και σε σχέση με τις επιλογές τους για τη διαχείριση της κρίσης. 

Το φετινό φθινόπωρο η πολιτική κρίση έχει χτυπήσει κόκκινο ειδικά στην ελληνική περίπτωση. Πάμε προς την κορύφωση της κρίσης με την πιο αδύναμη κυβέρνηση. Και την ίδια στιγμή η ανεπάρκεια της ρεφορμιστικής αριστεράς υπογραμμίζεται με χίλιους δυο τρόπους. Χρειάζεται να τα συζητήσουμε αυτά γιατί μεγαλώνουν οι ευκαιρίες για τους επαναστάτες αλλά μεγαλώνουν και τα καθήκοντα.

Επίθεση με τα επιτόκια

Αρχίζοντας από το επίπεδο της Οικονομίας, πάντα ήταν το υπόβαθρο, αλλά τώρα είναι και η αιχμή της κρίσης. Οι Κεντρικές Τράπεζες αποφάσισαν να αρχίσουν να ανεβάζουν τα επιτόκια με επιθετικούς ρυθμούς. Δύσκολη επιλογή αλλά προχωρούν σε αυτή παρά τις ταλαντεύσεις. Πρώτα η Αμερικάνικη Κεντρική Τράπεζα κι ακολουθούν και οι άλλες, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να έχει το μεγαλύτερο δίλημμα για το πώς θα προχωρήσει. 

Η άνοδος των επιτοκίων γίνεται στο όνομα της καταπολέμησης του πληθωρισμού. Αλλά δεν καταπολεμούν τον πληθωρισμό. Την εργατική τάξη πολεμούν. Άνοδος των επιτοκίων σημαίνει μεγαλύτερη οικονομική ύφεση. Σημαίνει ότι η στασιμότητα της οικονομίας θα ακολουθηθεί από βουτιά. Πολλές επιχειρήσεις ανέβασαν το δανεισμό τους για να τα βγάλουν πέρα την περίοδο της πανδημίας. Τώρα είναι υπερχρεωμένες και η άνοδος των επιτοκίων θα τις οδηγήσει στη χρεοκοπία. Αυτό σημαίνει επιτάχυνση της πορείας προς την ύφεση, άνοδο της ανεργίας και χτύπημα των μισθών. Άμεση συνέπεια θα είναι οι απολύσεις. Και αυτή δεν είναι η μόνη διάσταση.

Η κρίση παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις γιατί δημιουργεί κρίση χρέους σε περισσότερες χώρες. Ξέρουμε στην Ελλάδα τι σημαίνει κρίση χρέους, το ζήσαμε όλη την περασμένη δεκαετία των μνημονίων. Και τώρα επανέρχεται. Η Σρι Λάνκα είναι ένα παράδειγμα. Η εξέγερση πυροδοτήθηκε από τη χρεοκοπία. Στην Αφρική οι περισσότερες χώρες έχουν κρίση χρέους, είτε προς το ΔΝΤ, είτε προς την Κίνα. Το Πακιστάν, την ώρα της μεγαλύτερης κλιματικής καταστροφής, την ώρα που οι πλημμύρες έχουν καταστρέψει το ένα τρίτο της χώρας, απειλείται με χρεοκοπία.

 Η Ευρώπη δεν είναι έξω από αυτά. Συζητάνε ανοιχτά την απειλή κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη λόγο ανόδου των επιτοκίων. Παράδειγμα γι’ αυτό είναι η Ιταλία. Η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Το spread, η διαφορά του επιτόκιου που πληρώνει το ιταλικό δημόσιο από το γερμανικό, μεγαλώνει κι απειλεί να φτάσει στις διαστάσεις του 2008, όταν ξέσπασε η κρίση.

Κρίση χρέους

Κι αν αυτά ισχύουν για την Ιταλία, ισχύουν ακόμα περισσότερο για την Ελλάδα. Το χρέος μεγάλωσε λόγω των μέτρων της καραντίνας και σήμερα είναι μεγαλύτερο από το 2010. Χρειάζονται έκτακτο πρόγραμμα για να το αντιμετωπίσουν, το λεγόμενο ΤΡΙ (Transition Protection Instrument). H EΚΤ θα αγοράζει κατ’ εξαίρεση τα ομόλογα της Ιταλίας και της Ελλάδας για να μην ξεφύγουν. Αυτό το πρόγραμμα είναι υπό αμφισβήτηση. Δεν μπορεί να εφαρμοστεί επ’ αόριστον. Οι κερδοσκόποι ήδη έχουν αρχίσει να στοιχηματίζουν ότι η ΕΚΤ δεν θα μπορέσει να επιδοτεί το ιταλικό και το ελληνικό χρέος. Τα στοιχήματα των hedge funds φτάνουν στα επίπεδα του ...2008.

Η κρίση χρέους  χτυπάει τη στιγμή που οι άλλες πλευρές της κρίσης συνεχίζουν και χειροτερεύουν: 

Η κλιματική καταστροφή. Το Πακιστάν είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα αυτή τη στιγμή για το τι σημαίνει καταστροφικός καπιταλισμός. Σε συνθήκες ανθρωπιστικής καταστροφής, αντί για ανθρωπιστική βοήθεια, επιβάλλεται μνημόνιο για να πάρει δάνειο από το ΔΝΤ.

Ο πόλεμος. Οι συγκρούσεις Δύσης - Ρωσίας στην Ουκρανία συμπλήρωσαν τους 6 μήνες. Μέσα στο καλοκαίρι άνοιξε το ενδεχόμενο πολέμου στην Ταϊβάν, διευρύνοντας τη σύγκρουση από τη μεριά των ΗΠΑ και με την Κίνα. Μια απειλή κολοσσιαίων διαστάσεων. Και είναι τρομακτική η κλιμάκωση και του οικονομικού πολέμου. Οι κυρώσεις στη Ρωσία αλλά πολύ περισσότερο στην Κίνα απειλούν με τεράστια οικονομική αποσταθεροποίηση.

Η ενεργειακή κρίση. Ο ανταγωνισμός σχετικά με τις εξορύξεις και τους αγωγούς, το ποιος ελέγχει τί και από πού εξασφαλίζει ενέργεια, οξύνεται και το ίδιο οξύνεται και η εμπλοκή του ελληνικού καπιταλισμού.

Όλα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία της πολιτικής κρίσης. Φτάνουν σε αυτό το σημείο καμπής με την κυβέρνηση στη χειρότερη πολιτική κρίση. Ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών όπου ο Μητσοτάκης και οι κολλητοί του έδωσαν εντολή στην ΕΥΠ να παρακολουθεί το τηλέφωνο του Ανδρουλάκη την περίοδο που παιζόταν το αν θα είναι υποψήφιος για αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Βγαίνουν ο Βενιζέλος κι ο Αλεβιζάτος κι επιβεβαιώνουν ότι αυτό που ήθελε η ΝΔ είναι να έχει στο χέρι την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, για να εξασφαλίσει ότι θα μπορεί να συγκυβερνήσει μαζί του μετά τις επόμενες εκλογές. Έσπρωχναν γι’ αυτό το σκοπό το Λοβέρδο αλλά την πατήσανε. Το σκάνδαλο των υποκλοπών χειροτερεύει την πολιτική κρίση διαλύοντας το σενάριο συγκυβέρνησης της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ. 

Και τι σημαίνει να πηγαίνουμε σε κορύφωση της κρίσης με μια τέτοια αδύναμη κυβέρνηση; Μην πάμε μακριά. Το 2012 η κυβέρνηση του Παπαδήμου, ήταν μια κυβέρνηση τεχνοκρατών, υποτίθεται από τις ισχυρότερες. Που είχε τη στήριξη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με πλειοψηφία 200 βουλευτών στη Βουλή. Και τσακίστηκαν. Κι αν τσακίστηκαν το 2012 με μια τέτοια κυβέρνηση, τι θα γίνει τώρα με τον Μητσοτάκη σε αυτή την κρίση;

Η ρεφορμιστική αριστερά δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Χιλιάδες κόσμος έχει την εμπειρία του τι επιλογές κάνουν οι ηγεσίες τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΚΚΕ. Βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σε συνθήκες τέτοιας κρίσης να προσπαθεί να πείσει ότι είναι «υπεύθυνη δύναμη». Έχει δει πολλές φορές το ΚΚΕ να τραβάει χειρόφρενο τις κρίσιμες στιγμές. Υπάρχει κενό και χρειάζεται να συζητήσουμε πως η επαναστατική αριστερά θα το καλύψει παλεύοντας με όλον αυτόν τον κόσμο και δίνοντάς του την προοπτική.

Η εργατική τάξη και οι επαναστάτες στο κέντρο

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε δύο ζητήματα: πώς οι εξελίξεις της κρίσης βάζουν την εργατική τάξη στο κέντρο τους και πως ένα επαναστατικό κόμμα μπαίνει να παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτές.

Στο καινούργιο τεύχος του Σοσιαλισμός από τα Κάτω αναφέρεται μια διεθνής έρευνα που λέει ότι το 60% του κόσμου εμπιστεύεται τους εργαζόμενους και ειδικά τους υγειονομικούς και τους εκπαιδευτικούς, μόλις το 12% εμπιστεύεται τους πολιτικούς κι αντίστοιχα μικρά ποσοστά συγκεντρώνουν οι τραπεζίτες και οι επιχειρηματίες. Είναι ένα ακόμα δείγμα για το πώς έχουν αλλάξει οι ιδέες. Όταν αλλάζουν οι ιδέες του κόσμου οι επαναστάτες πρέπει να είναι πολύ μπροστά για να τις μετατρέπουν σε δράση και για να καθορίσουν τη στρατηγική του πως αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει την κατάσταση που ζούμε. 

Δεν είναι μια απλή δημοσκόπηση. Όπου και να κοιτάξει κανείς παγκόσμια θα το δει. Στη Λατινική Αμερική για παράδειγμα. Στο Λίβανο, που ταλανίζεται από κρίση χρέους κι ο κόσμος είναι στο δρόμο ενάντια στους τραπεζίτες. Παντού ανοίγει το ζήτημα αν σε αυτές τις εκρηκτικές συνθήκες θα υπάρξει ένα επαναστατικό κόμμα που θα καθορίσει τη συνέχεια. 

Τη θέληση του κόσμου χρειάζεται όχι απλά να την οργανώσουμε αλλά και να της δώσουμε κατεύθυνση. Σημαντικό να βγαίνει αυθόρμητα ο κόσμος στους δρόμους. Αλλά δεν φτάνει. Θέλουμε τον κόσμο μέσα στους εργατικούς χώρους, τις σχολές και τις γειτονιές να οργανώνει ότι παλεύει ενάντια σε αυτό το σύστημα. Ότι μπορεί κι έχει τη δύναμη να χτίσει μια νέα κοινωνία. Χρειάζεται να οργανώσουμε μαζί, να παλέψουμε και να τραβήξουμε με τη μεριά μας όλους αυτούς που έχουν αυταπάτες για τους ρεφορμιστές.

Δεν είναι η πρώτη φορά που χτυπάει αυτό το καμπανάκι. Χρειάζεται να γυρίσουμε στον Λένιν. Έδινε τη μάχη για το ότι η ελπίδα είναι στα πρωτοπόρα κομμάτια της εργατικής τάξης που παλεύουν και που πρέπει να οργανωθούν σε επαναστατικό κόμμα για να μπορέσουν να τινάξουν το σύστημα στον αέρα. Ήταν ανοιχτό το ερώτημα για το ποιος μπορεί να δώσει συνέχεια μετά την Κομμούνα του Παρισιού. Και μια σειρά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, με πιο ισχυρό το γερμανικό SPD, υποστήριζαν ότι «δεν χρειάζεται επανάσταση. Μπορούμε να χτίσουμε μαζικά κόμματα που θα παλεύουν για μέτρα μέσα στο κοινοβούλιο και τους θεσμούς που παρέχει η αστική δημοκρατία». Κι έμοιαζε ρεαλιστικό τότε. Αλλά δεν ήταν και φάνηκε στη συνέχεια. Ο Λένιν απαντούσε λοιπόν ότι χρειάζεται επαναστατικό κόμμα της εργατικής πρωτοπορίας. Χρειάζεται να συγκρουστούμε με τους θεσμούς και το κράτος της άρχουσας τάξης. Η αστική δημοκρατία είναι δημοκρατία της μειοψηφίας. Χρειάζεται στη θέση της να χτίσουμε τη δημοκρατία της πλειοψηφίας.

Το σκάνδαλο με την ΕΥΠ δεν είναι μικρό. Η ΕΥΠ είναι το κομμάτι του κράτους που ελέγχει και καθοδηγεί όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό. Γι’ αυτό η μάχη που δώσαμε για το συλλαλητήριο ενάντια στις υποκλοπές στις 25 Αυγούστου ήταν από τις πιο σημαντικές που έχουμε δώσει. Για δύο λόγους: Ανοίξαμε κεντρικά μια πολιτική μάχη που κανείς από τους ρεφορμιστές δεν τόλμησε να το κάνει παρά μόνο με ερωτήσεις στη Βουλή. Και την ανοίξαμε ενωτικά. Κι αυτό παίζει ρόλο. Γιατί ο ρόλος ενός επαναστατικού κόμματος δεν είναι μόνο να δίνει τις μάχες αλλά να κερδίζει σε αυτές όλο τον κόσμο που θέλει να παλέψει. 

Η συνέχεια είναι στις 9 και 10 Σεπτέμβρη στη ΔΕΘ. Να οργανώσουμε μαζί με τον κόσμο που παλέψαμε στις 25 Αυγούστου και να διαδηλώσουμε μαζί του στη Θεσσαλονίκη. Θα είναι ένα ακόμα βήμα στο τσάκισμα αυτής της κυβέρνησης και στο πώς οργανώνουμε τις οικονομικές και πολιτικές μάχες. 

Ο Λένιν μέσα σε 15 χρόνια – από το 1902 έως το 1917 – έδωσε την εικόνα πως μπορείς να χτίσεις ένα επαναστατικό κόμμα, τι σημαίνει ενιαίο μέτωπο, πως κερδίζεις τον κόσμο των ρεφορμιστών στην κοινή δράση και τις επαναστατικές ιδέες. Αυτοί είναι και δικοί μας στόχοι. Κι άμα βάζουμε τέτοιους στόχους το βασικό είναι να μπορέσεις να μεγαλώσεις. Να έχεις το μέγεθος για να μπορείς να καθορίσεις σε όλους τους χώρους πώς δίνουμε τις μάχες σε όλα τα επίπεδα.

Πιο δυνατοί

 Στις σχολές για παράδειγμα. Με όλη η νεολαία που κατεβαίνει στο δρόμο, θα παλέψουμε μαζί της ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία αλλά και θα την κερδίσουμε και στον μαρξισμό, στη σύγκρουση με τις χρεοκοπημένες ιδέες της κυρίαρχης ιδεολογίας που σερβίρονται στα αμφιθέατρα. Αντίστοιχα και στους εργατικούς χώρους. Η προσπάθεια δεν περιορίζεται στο αν ο κόσμος εκεί θα οργανώσει τη μάχη του. Αλλά στο αν μετά τη μάχη, αυτοί που θα την έχουν δώσει θα έχουν βγει πιο δυνατοί αριθμητικά, πολιτικά και πιο οργανωμένοι. Αυτό σημαίνει κόμμα της εργατικής πρωτοπορίας. Ο ρόλος που έχουμε να παίξουμε σε κάθε χώρο δεν είναι μόνο συνδικαλιστικός, είναι πολιτικός, οργανωτικός και στοχεύει στο να βγει το μαχητικό κομμάτι του κόσμου πιο δυνατό και πιο οργανωμένο.

Αυτό σημαίνει στρατολογίες, δυνάμωμα και ρίζωμα σε κάθε εργατικό χώρο. Τώρα κι όχι αργότερα. Οι τοπικοί πυρήνες έχουν να παίξουν βασικό ρόλο σε αυτό. Δεν είναι μια καλή παρέα. Τους καθορίζει το τι συμβαίνει έξω, στους εργατικούς χώρους και στη γειτονιά τους. Είναι πυρήνες επαναστατών που χτίζουν τη σχέση τους με την κίνηση της τάξης. Κι αλλάζοντας τις συνθήκες απ’ έξω αλλάζεις κι εσύ ο ίδιος. 

Είμαστε ένα κόμμα 50 ετών και λόγω αυτής της πορείας μας έχουμε τη δυνατότητα να έχουμε καθαρές ιδέες και καθαρή στρατηγική. Μέσα στην κρίση των από πάνω έχεις τη δυνατότητα να μιλάς γι’ αυτά ακόμα περισσότερο. Να βάζεις σαν απάντηση την εργατική εναλλακτική. Με αυτή την προοπτική θα πάμε να οργανώσουμε τις άμεσες επόμενες μάχες:

Στις 9 και 10 Σεπτέμβρη στις διαδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη. Στις 18 και 28 Σεπτέμβρη ενάντια στους φασίστες. Τη μάχη για αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Και στις 6 Νοέμβρη να φέρουμε όλον τον κόσμο που δώσαμε μαζί αυτές τις μάχες σε ένα μεγάλο μονοήμερο συζητήσεων για την Επαναστατική εναλλακτική στην κρίση του συστήματος.


Στους εργατικούς χώρους, στις σχολές, στις γειτονιές

«Το 2022 ξεκίναγε με την άρχουσα τάξη σε κλίμα ενθουσιασμού για την ανάκαμψη που ερχόταν. Αυτά πλέον έχουν καταρρεύσει. Η οργή του κόσμου μεγαλώνει και οι υποσχέσεις της ΝΔ δεν μακιγιάρουν την αποτυχία της. Το δρόμο το δείχνει η απεργία διαρκείας στη Μαλαματίνα» τόνισε ο Κώστας Π. από τον πυρήνα του Περιστερίου. 

«Η κρίση τους είναι ευκαιρία για να τους ξεφορτωθούμε» υπογράμμισε η Ελένη Τ. από τον πυρήνα Νίκαιας - Κορυδαλλού. «Δεν θα κάνουμε άλλες θυσίες. Χρειάζεται να χτίσουμε κινητοποιήσεις από τα κάτω. Δουλεύω σε ΟΤΑ και στις εκλογές που έρχονται στα σωματεία και την ομοσπονδία χρειάζεται να δώσουμε μάχη να φύγουν οι συνδικαλιστές που μας ξεπουλάνε. Να συνεχίσουμε με απεργία διαρκείας» συνέχισε μεταξύ άλλων.

Για το κρίσιμο ζήτημα της περιβαλλοντικής καταστροφής και της κλιματικής αλλαγής μίλησε ο Γιώργος Ρ. από τον πυρήνα Ηρακλείου Αττικής. Αναφέροντας παραδείγματα από την Ασία, την Ευρώπη και την Αφρική κατέληξε ότι «το συγκεκριμένο μέτωπο πρέπει να το βάλουμε προτεραιότητα. Το ιεραρχούμε ψηλά και το συνδέουμε με τα άλλα μέτωπα. Αυτό σημαίνει ανοιχτά σύνορα για όλους τους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες. Μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις της ενέργειας και του νερού και διεκδίκηση επανακρατικοποιήσεων».

Στην ανεπάρκεια των ρεφορμιστικών ηγεσιών αναφέρθηκε ο Γιώργος Π. από τον πυρήνα του Γαλατσίου: «Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν κάλεσαν καν σε πτώση της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πείσει την άρχουσα τάξη ότι είναι υπεύθυνη δύναμη και θέλει μια ισχυρή οικουμενική κυβέρνηση. Αλλά και το ΚΚΕ άμα δείτε ποια αφίσα του κυριαρχεί στους δρόμους, είναι αυτή για τη συναυλία για τον Μίκη Θεοδωράκη και το Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Παρ’ όλη αυτή τη στάση των ηγεσιών της αριστεράς δεν βλέπουμε αδράνεια του κόσμου. Η απεργία στη Μαλαματίνα οδήγησε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης σε κήρυξη πανεργατικής απεργίας για στήριξη σε απεργιακή φρουρά. Η ΑΔΕΔΥ μιλάει για απεργία μετά τη ΔΕΘ. Είναι δείγμα των πιέσεων του κόσμου. Εμείς δεν μπορούμε να περιοριστούμε στην κριτική στους ρεφορμιστές αλλά να πάρουμε πρωτοβουλίες».

Συνέχισε ο Γιάννης Κ. από τον πυρήνα Χαριλάου: «Τελευταία φορά που το ΕΚΘ έβγαλε 24ωρη απεργία συμπαράστασης ήταν το 2005 για τον αγώνα που έδιναν τότε οι εργάτες των Λιπασμάτων Θεσσαλονίκης. Στην πύλη της Μαλαματίνας ήταν όλη η αριστερά κι έγιναν κι αλλού κινητοποιήσεις. Οι υγειονομικοί του ΑΧΕΠΑ, οι φοιτητές κλπ. Στη ΔΕΘ θα δοθεί η συνέχεια. Παλεύουμε για να ενωθούν οι διαφορετικές συγκεντρώσεις».

«Η Μαλαματίνα να γίνει κέντρο, γιατί είναι η μοναδική απεργία διαρκείας αυτή τη στιγμή και είναι παράδειγμα για όλους» πρότεινε ο Σταμάτης Χ. από τον πυρήνα της Αγίας Παρασκευής, ενώ η Τιάνα Α. από τον πυρήνα του Πειραιά σχολίασε στην τοποθέτησή της ότι «οι γραφειοκράτες δεν έχουν την ίδια ευκολία να σταματάνε τους αγώνες όπως παλιά».

Παρέμβαση

Στις μάχες των εργαζόμενων στα νοσοκομεία και την παρέμβαση του ΣΕΚ σε αυτές αναφέρθηκαν μια σειρά σύντροφοι/ισσες. «Ο ακρωτηριασμός της καθαρίστριας στο Παίδων Αγλ. Κυριακού δεν ήταν ατύχημα αλλά αποτέλεσμα των εγκληματικών επιλογών της κυβέρνησης που επιμένει στους εργολάβους» σημείωσε η Κατερίνα Σ. από την περιφέρεια των Νοτίων Αθήνας. «Χρειάζεται να λειτουργήσει σαν τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Έχει αλλάξει η σχέση μας και η παρέμβασή μας με τους εργαζόμενους στα Παίδων. Ξέρουν πλέον ότι υπάρχει ένα κόμμα που ασχολείται μαζί τους. Να οργανώσουμε τη μαζική συμμετοχή στη ΔΕΘ αλλά να βάλουμε και τη συνέχεια» συμπλήρωσε.

«Οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων έχουν στερέψει από τον Ιούλιο. Εκεί μας έφτασαν σήμερα οι περικοπές των 800 εκατομμυρίων από την Υγεία που καταγγέλαμε πριν ένα χρόνο» είπε η Κατερίνα Π. από τον πυρήνα της Πετρούπολης και το νοσοκομείο Άγιος Σάββας. Συνέχισε τονίζοντας ότι «το περιστατικό με τον ακρωτηριασμό της συναδέλφισσας στο Αγλ. Κυριακού δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν εξαίρεση. Χρειάζεται πρωτοβουλία σε όλα τα νοσοκομεία που να απαιτεί να φύγουν οι εργολάβοι».

Ο Νεκτάριος Χ. γιατρός στο Δαφνί από τον πυρήνα Ηρακλείου Αττικής μετέφερε την αγανάκτηση των συναδέλφων/ισσών του για την υποστελέχωση που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση στο νοσοκομείο. «Στο σωματείο βάζουμε συνεχώς το τί παραπάνω πρέπει να κάνει. Κερδίζοντας κόσμο θα βάζουμε μεγαλύτερες πιέσεις και στο σωματείο να κινητοποιείται».

Για τις επιθέσεις και τις κινητοποιήσεις στον κλάδο των ΜΜΕ μίλησε η Φύλλια Π. από τον πυρήνα των Πατησίων, για τις συνθήκες στις οποίες ανοίγουν τα σχολεία και την προσπάθεια για απεργιακή απάντηση των εκπαιδευτικών μίλησε η Εύα Η. από τον πυρήνα του Γκύζη, ενώ ο Αλέξανδρος Μ. από τον πυρήνα του Κεραμεικού συνέχισε με τις διεκδικήσεις στον κλάδο του πολιτισμού και τη συμβολή της Ανατρεπτικής Συσπείρωσης Ηθοποιών στη δράση του ΣΕΗ. 

«Οι επιθέσεις της Κεραμέως συνεχίζονται. Ετοιμάζεται να φέρει την πανεπιστημιακή αστυνομία στις σχολές και θα πρέπει να οργανώσουμε την απάντησή μας» τόνισε ο Αλέξανδρος Κ. φοιτητής από τον πυρήνα της Νέας Ιωνίας. 

«Θα δώσουμε τη μάχη ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία αλλά το ενδιαφέρον της νεολαίας δεν περιορίζεται εκεί. Απλώνεται σε όλα τα ζητήματα. Έχει μεγάλη σημασία να μην είμαστε απλά οι συνδικαλιστές της σχολής μας αλλά οι επαναστάτες που οργανώνουν και συνδέουν όλες τις μάχες και γίνονται η φωνή κάθε καταπιεσμένου. Το Κόμμα, οι πυρήνες, τα έντυπά μας είναι καθοριστικά» υπογράμμισε ο Αλέκος Κ. φοιτητής από τον πυρήνα του Ελληνικού.

Στη μάχη ενάντια στην Κεραμέως από τη μεριά των μαθητών/ριών αναφέρθηκε το Ντάνι από τον πυρήνα της Νέας Ιωνίας κι έφερε εικόνες σεξιστικής καταπίεσης μέσα στις σχολικές αίθουσες ενάντια σε γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ άτομα, που ενθαρρύνονται από την πολιτική του υπουργείου. «Με την Εργατική Αλληλεγγύη έξω από κάθε σχολείο να γίνουμε η φωνή αυτών των παιδιών» τόνισε. «Ως τρανς άτομο χρειάζεται να αναδείξουμε τις διεκδικήσεις των τρανς δικαιωμάτων ως ζήτημα της εργατικής τάξης» συμπλήρωσε η Άρια από τον πυρήνα των Πατησίων, ενώ έθεσε παρατηρήσεις για τη σημασία και την αναβάθμιση της διακίνησης του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω.

«Η ιδεολογική κρίση φέρνει τα πάνω κάτω στις σχολές. Χρειάζεται μάχη για να κερδίσουμε κόσμο που μένει ακάλυπτος κι αυτό πρέπει να γίνεται σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες» σημείωσε ο Τάσος Τ. από το Βόλο. «Όλες οι πτυχές της πολύπλευρης κρίσης του συστήματος ανοίγουν με συγκεκριμένο τρόπο σε κάθε πόλη. Στο Βόλο έχουμε το κίνημα ενάντια στην καύση απορριμάτων, όσον αφορά το περιβαλλοντικό ζήτημα, έχουμε την επανέναρξη της δίκης για τη δολοφονία του Μάγγου όσον αφορά το κράτος και τη δικαιοσύνη κλπ», συνέχισε. 

Για τη μάχη ενάντια στο Μετρό της πλατείας Εξαρχείων μίλησαν ο Βασίλης Μ. κι ο Σωκράτης Τ. από τον τοπικό πυρήνα. «Μετρό στην πλατεία, ανάπλαση Στρέφη, καταστολή, μάχες στον επισιτισμό, είναι ανοιχτά μέτωπα στη γειτονιά μας. Έχουμε παρέμβαση σε όλα αλλά χρειάζεται να δούμε πως θα τα καθορίσουμε. Να φέρουμε το εργατικό κίνημα σε αυτές τις μάχες. Έτσι θα νικήσουν» τόνισε ο Σωκράτης Τ.  

«Χρειάζεται να σπάσουμε τις αυταπάτες “να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ για να φύγει ο Μητσοτάκης”. Δεν λύνονται έτσι τα ζητήματα. Είδαμε στις ΗΠΑ για παράδειγμα ότι παρά την εκλογή Μπάιντεν “για να φύγει ο Τραμπ” ψηφίστηκε η κατάργηση του δικαιώματος στις εκτρώσεις» επεσήμανε το Καλ από τον πυρήνα των Πατησίων. 

Aναφορά στο συγκεκριμένο γεγονός έκανε κι ο Σωτήρης Κ. από τον πυρήνα του Αμαρουσίου: «Έχουμε μια κατάσταση περιφρόνησης της Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα. Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Στις ΗΠΑ εννιά δικαστές αποφάσισαν ενάντια στη θέληση του κόσμου, σχετικά με τις αμβλώσεις. Αυτή η κατάσταση είναι συνέπεια της πολλαπλής κρίσης του συστήματος. Η περίοδος θυμίζει τη δεκαετία του ’30 αλλά τότε δεν είχαμε μόνο τον Χίτλερ στη Γερμανία. Είχαμε κι επαναστάσεις». 

«Το ενιαιομετωπικό κάλεσμα για συλλαλητήριο στις 25 Αυγούστου σχετικά με τις υποκλοπές είναι μια πρωτοβουλία που πρέπει να συνεχιστεί» έβαλε ο Χρήστος Ν. από τον πυρήνα του Βύρωνα, συμπληρώνοντας ότι «χρειάζεται μεγαλύτερη συμμετοχή στα αντικαπιταλιστικά δημοτικά σχήματα καθώς έτσι θα έχουμε μεγαλύτερη σχέση με τον κόσμο της κάθε γειτονιάς». 

Από τον πυρήνα του Περιστερίου, η Λίλιαν Μ. θύμισε ότι «είμαστε σε καινούργια περίοδο αλλά το ΣΕΚ δεν είναι καινούργιο. Έχουμε 50 χρόνια εμπειρίας κι αξίζει να τη χρησιμοποιήσουμε. Η πρωτοβουλία για συλλαλητήριο στις 25 Αυγούστου έχει πίσω αντίστοιχες πρωτοβουλίες, π.χ την κινητοποίηση για τις αμβλώσεις στην πρεσβεία των ΗΠΑ, τις διαδηλώσεις με αφορμή τις πυρκαγιές κλπ. Χρειάζεται να είμαστε ανοιχτοί σε όλο τον κόσμο που θέλει να παλέψει και ταυτόχρονα να συζητάς και να ξεκαθαρίζεις μαζί του. Χρειάζεται να προσέξουμε τις συνεδριάσεις των πυρήνων να παίζουν αυτό το ρόλο».

Κοινή δράση

«Η τάξη μας αντιλαμβάνεται τις πολλαπλές διαστάσεις της κρίσης κι εγείρει ερωτήματα. Παράλληλα με την κοινή δράση, χρειάζεται σύγκρουση με τις ρεφορμιστικές ιδέες και βάθεμα της συζήτησης για την επαναστατική προοπτική» είπε ανάμεσα σε άλλα ο Σπύρος Γ. από τον πυρήνα του Περιστερίου.

 «Ο Μητσοτάκης απομονώνεται περισσότερο και οι απαντήσεις του εξοργίζουν όλο και πιο πολύ τον κόσμο. Έχουμε τις απαντήσεις όσον αφορά το τι πρέπει να γίνει και λέγεται μεταβατικό πρόγραμμα» συνέχισε ο Γιάννης Μ. από τον πυρήνα των Πετραλώνων κι έφερε εικόνες από την οργή που επικρατεί στη γειτονιά για την ακρίβεια.

«Όταν μπαίνουμε μπροστά ο κόσμος μας εμπιστεύεται» σημείωσε ο Μήτσος Κ. από τον πυρήνα Νίκαιας - Κορυδαλλού, φέρνοντας παραδείγματα από επιτυχημένες μάχες στο δήμο που εργάζεται και τη σύνδεσή τους με τη διακίνηση της Εργατικής Αλληλεγγύης. «Με την παρέμβαση των πυρήνων στις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων Covid ΟΤΑ κερδίσαμε νέους συντρόφους. Η σταθερή παρέμβαση με τις εξορμήσεις στη γειτονιά και τους εργατικούς χώρους έχει μεγαλώσει την εκτίμηση στο ΣΕΚ» υπογράμμισε ο Γιάννης Σ. από τον πυρήνα της Χαμοστέρνας. 

«Έχουμε ήδη ρίζες σε γειτονιές κι εργατικούς χώρους και χρειάζεται να δούμε τη λειτουργία των πυρήνων μας. Η πρωτοβουλία που πήραμε να κάνουμε εκδήλωση ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία, αναζωογόνησε τον πυρήνα μας» μετέφερε μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Τ. από τον πυρήνα της Καλλιθέας. 

«Οι μάχες δεν σταμάτησαν δευτερόλεπτο όλο το καλοκαίρι. Πολλές από αυτές τις ανοίξαμε εμείς. Χρειάζεται οι πυρήνες μας να είναι οργανωμένοι ώστε να υποδέχονται τα νέα μέλη και να τα βοηθάνε να εξελιχτούν» ήταν η παρατήρηση της Ελπίδας Ζ. από το Ίλιον. Ανάλογη ήταν και η παρέμβαση του Γιάννη Μ. από τον πυρήνα της Ηλιούπολης: «Ο Αύγουστος απέδειξε ότι δεν υπάρχει νεκρή περίοδος. Ο πυρήνας μας λειτούργησε κανονικά. Χρειάζεται εμπιστοσύνη στους νέους συντρόφους» είπε ανάμεσα σε άλλα.


22/6, Απεργία ΠΟΕΔΗΝ. Φωτό: Στέλιος Μιχαηλίδης

 

Τα Νοσοκομεία μπροστά

Το ΓΣ της ΠΟΕΔΗΝ στις 9 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη έρχεται μετά από ένα καλοκαίρι που στα νοσοκομεία μας πέρα από τις αυξανόμενες ελλείψεις κλιμακώθηκαν και οι επιθέσεις της κυβέρνησης φέρνοντας μας αντιμέτωπους ακόμα και με μπάτσους να μας εκβιάζουν μέσα σ αυτά.

Οι υγειονομικοί απάντησαν κατά τόπους με συνελεύσεις και κινητοποιήσεις από την Παμμακάριστο, το Γεννηματάς, το Έλενα, το Αττικό, τον Ευαγγελισμό μέχρι τις Φιλιατές Θεσπρωτίας, τον Άγιο Αντρέα, το Λασίθι, τη Θεσσαλονίκη κλπ πυκνώνοντας τη γραμμή της απεργιακής σύγκρουσης.

Το διήμερο 9-10/9 στη Θεσσαλονίκη είναι το μεγάλο ραντεβού όλων. Οι δυνάμεις του Συντονιστικού των Nοσοκομείων έχουν απλώσει το δίκτυό τους προκειμένου να βρεθούμε όλες και όλοι μαζί απεργιακά με τον κλάδο μας την πρώτη μέρα και να συντονιστούμε με τους υπόλοιπους κλάδους τη δεύτερη μέρα ενάντια στη σιχαμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη και όλο το μηχανισμό τους.

Η απεργιακή σύγκρουση είναι ένας μονόδρομος που χρειάζεται σταθμούς κι οργάνωση. Γι’ αυτό διεκδικούμε και τη μαζικότητα στα πούλμαν και τις διαδηλώσεις της ΔΕΘ και την απόφαση από τη μεριά της ΠΟΕΔΗΝ για πανελλαδική, πανυγειονομική 24ωρη απεργία τέλη Σεπτέμβρη-αρχές Οκτώβρη, μαζί με την ΟΕΝΓΕ και την υπόλοιπη εργατική τάξη.

Ζαννέτα Λυσικάτου,
μέλος ΓΣ ΠΟΕΔΗΝ, Ενωτικό Κίνημα Υγειονομικών για την Ανατροπή

 

Αγλαΐα Κυριακού

Προχωράμε σε Γενική Συνέλευση την Τρίτη 13/9 στο νοσοκομείο Παίδων Αγλαΐα Κυριακού για να αποφασίσουμε τις επόμενες δράσεις μας απέναντι στη διάλυση των νοσοκομείων. Λίγες μέρες μετά το εργοδοτικό έγκλημα με τον ακρωτηριασμό εργολαβικής εργαζόμενης από μηχάνημα ως αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων στα νοσοκομεία, το καταστροφικό έργο της κυβέρνησης συνεχίζεται. 

Η 1η ΥΠΕ αποφάσισε να μετακινηθούν αναισθησιολόγοι και νοσηλευτές από το Αγλαΐα Κυριακού και το Παίδων Πεντέλης στο Αγία Σοφία, στο οποίο έχουν σταματήσει τα τακτικά ιατρεία λόγω των ελλείψεων. Απλά μεταφέρουν το πρόβλημα στα άλλα νοσοκομεία με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν οι ζωές των παιδιών με τις αναβολές των χειρουργείων.  

Το πρώτο βήμα είναι η συμμετοχή στο αγωνιστικό διήμερο στη ΔΕΘ και μετά, με απόφαση της συνέλευσης και με συντονισμό με τους εργαζόμενους του δίπλα νοσοκομείου του Αγία Σοφία, θα κλιμακώσουμε γιατί τα δημόσια νοσοκομεία ανήκουν στους από τα κάτω, εργαζόμενους και ασθενείς, ντόπιους και μετανάστες.

Μαρία Αλιφιέρη,
πρόεδρος του Σωματείου

 

Αγ. Σάββας

Για τα προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία αλλά και συνολικότερα στην κοινωνία με την ακρίβεια, την ενεργειακή κρίση και τον αυταρχισμό, συζήτησαν και πήραν αποφάσεις οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Άγιος Σάββας στη γενική τους συνέλευση στις 6/9.

Ανανέωσαν την απόφασή τους για συμμετοχή στις κινητοποίησεις στη ΔΕΘ. Με αφορμή το τραγικό ατύχημα στο Αγλαΐα Κυριακού με ευθύνη του εργολάβου, απαιτούν να σταματήσει  κάθε διαγωνιστική διαδικασία σε Φύλαξη και Καθαριότητα. Επίσης, ζητούν πραγματικές αυξήσεις, ένταξη στα ΒΑΕ και την άμεση επιστροφή των συναδέλφων τους σε αναστολή.

Για όλα τα παραπάνω καλούν να αποφασίσει άμεσα η ΠΟΕΔΗΝ απεργιακές κινητοποιήσεις και να πρωτοστατήσει ώστε να υπάρξει άμεσα μέσα στον Οκτώβρη Πανεργατική Πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία. Τέλος, πήραν αποφάσεις συμμετοχής στις διαδηλώσεις στις 18/9 για τον Φύσσα και στις 28/9 με 2ωρη στάση εργασίας στη δίκη της ΧΑ στο Εφετείο Αθηνών.

 

ΑΧΕΠΑ

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την επιβολή της αναστολής εργασίας σε υγειονομικούς πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 1/9 στην είσοδο του ΑΧΕΠΑ. Με αποφάσεις στήριξης και με συμμετοχή στη συγκέντρωση ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των υγειονομικών σε αναστολή πολλά σωματεία εργαζομένων στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης.