Αυτό το πανελλαδικό συμβούλιο γίνεται εν μέσω της μακρόσυρτης κρίσης του καπιταλισμού, όπου πρωταγωνιστούν δυο σκέλη, η πανδημία και ο πόλεμος. Όταν ξέσπασε η πανδημία, ο σύντροφος Ντόνι Γκλουκστάιν έγραφε σε άρθρο του ότι η πανδημία συγκλονίζει παγκόσμια όπως ένας πόλεμος. 

Είναι μια πολύ σωστή τοποθέτηση γιατί η πανδημία έχει σημάνει μαζικούς θανάτους -μέχρι τώρα η εικόνα είναι έξι εκατομμύρια διακόσιες χιλιάδες νεκροί παγκόσμια-, καταστροφές στο περιβάλλον, στις ζωές και στην οικονομία που ακόμα δεν έχουν τελειώσει. Μια ματιά στην Κίνα αυτή τη στιγμή αρκεί. Έχουν σταματήσει οι εξαγωγές γιατί η Σαγκάη είναι κλειστή. 

Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες ξεσπά ο πόλεμος. Ένας πόλεμος που πολλοί αναρωτιούνται αν θα γίνει τρίτος παγκόσμιος. Δεν είναι ένας πόλεμος ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, αλλά ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος, μια σύγκρουση ΗΠΑ-Ρωσίας με την ΕΕ στην μια πλευρά και την Κίνα στην άλλη. Και είμαστε μόνο στην αρχή.

Οι προετοιμασίες για αυτόν τον πόλεμο είχαν ξεκινήσει πολύ νωρίτερα από τις 24 Φλεβάρη. Τώρα αρχίζουν να βγαίνουν τα στοιχεία. Τον περασμένο Νοέμβρη, τρεις μήνες νωρίτερα από το ξέσπασμα του πολέμου, έγινε σύσκεψη ανάμεσα στις ΗΠΑ, τον Καναδά και την ΕΕ για το θέμα των κυρώσεων. Το σχέδιο της Δύσης, τι θα κάνουν με τράπεζες, ενέργεια, εξαγωγές-εισαγωγές κλπ, αποφασίστηκε τότε.

Αλλά δεν μένουν εκεί. Σουηδία και Φινλανδία συζητάνε για ένταξη στο ΝΑΤΟ μέσα στον επόμενο μήνα. Αυτό δεν γίνεται έτσι ξαφνικά. Η επέκταση του ΝΑΤΟ με στόχο την περικύκλωση της Ρωσίας είναι παλιά ιστορία. Και ταυτόχρονα αυξάνονται οι εξοπλισμοί σε όλη την περιοχή. Αυτά δείχνουν ότι δεν είναι ένας πόλεμος ξαφνικός, επειδή η Ρωσία αποφάσισε να στείλει 130 χιλιάδες στρατό στην Ουκρανία. Είναι ένας πόλεμος των δυο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων, προετοιμασμένος από καιρό και γι' αυτό δεν διαφαίνεται το τέλος.

Οι καταστροφές είναι ήδη τεράστιες. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ έλεγε μέσα στον Α' ΠΠ πως ενώ τα χρηματιστήρια ανεβαίνουν, η ζωή των εργατών γίνεται θανατερά πιο σκληρή. Είναι αλήθεια στο σήμερα. 

Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησαν τα στοιχεία για τις τρεις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και την πανδημία. Ο επικεφαλής της Φάιζερ έχει αμοιβές τα τελευταία δυο χρόνια 45 εκατομμύρια δολάρια. Συνολικά οι αμοιβές των τριών μάνατζερ είναι 100 εκατομμύρια. Η μετοχή της Φάιζερ έχει ανέβει 60%. Της Μοντέρνα έχει πενταπλασιαστεί.

Κρίση

Και αν πάμε στην κρίση της ενέργειας, κι εκεί τα στοιχεία είναι αντίστοιχα, με τις νέες παραγγελίες τάνκερ κλπ. Όλες οι μεγάλες πετρελαϊκές κάνουν πάρτυ. Το πλουσιότερο 1% μέσα από την πανδημία και τον πόλεμο έχει φτάσει σε αμύθητα κέρδη, ενώ το 99% έχει να αντιμετωπίσει πείνα, ανεργία, ακρίβεια, θάνατο, καταστροφή.

Αυτές οι εξελίξεις δεν σημαίνουν ότι έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση του 2008 και να έχουν ανάκαμψη, να ανθίζουν οι επενδύσεις, να ανθίζουν οι δουλειές κι έτσι ο κόσμος με κάποιο τρόπο να καλύπτεται. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η όποια οικονομική ανάκαμψη είχε αρχίσει να πέφτει πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. Τώρα, η οικονομική κρίση έχει γίνει ακόμα πιο βαθιά. Οι κυρώσεις έχουν ανεβάσει τον πληθωρισμό και έχουν σταματήσει τις επενδύσεις. Πρώτη φορά μετά το '70-'71 οι καπιταλιστές μιλάνε όχι απλώς για στασιμοπληθωρισμό, αλλά για χάος. Δεν έχουν τι να κάνουν τα κέρδη τους, γιατί φοβούνται να κάνουν νέες επενδύσεις. Στασιμοπληθωρισμός σημαίνει ανεργία και ακρίβεια ταυτόχρονα.

Αυτό ζει ο κόσμος και αυτό φέρνει δυο πράγματα. Το πρώτο είναι η πολιτική κρίση και το δεύτερο είναι η εργατική αντίσταση. 

Για την πολιτική κρίση, ας δούμε τις εκλογές στη Γαλλία. Τί εφεραν; Διάλυση των παραδοσιακών κομμάτων της κυρίαρχης τάξης. Οι Ρεπουμπλικάνοι πήραν κάτω από 5%. Οι Σοσιαλιστές δεν πέρασαν το 2%. Το 24% στο φασιστικό κόμμα της Λεπέν και το 21% του Μελανσόν, δεν είναι μια εύκολη εικόνα ούτε για τους από πάνω ούτε για τους από κάτω. Αλλά είναι μια ευκαιρία για το αντιφασιστικό κίνημα και την επαναστατική αριστερά στη Γαλλία να οργανώσει όσα δεν έχει οργανώσει μέχρι σήμερα. Το θέμα είναι πώς θα ανοίξουν την προοπτική μέσα σε αυτές τις συνθήκες προκειμένου ο αριστερός κόσμος να συσπειρωθεί και να προχωρήσει στον επαναστατικό δρόμο. 

 Αν έρθουμε στην Ελλάδα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη παραπαίει. Υπάρχουν δυο ιστορικές ημερομηνίες. Η 7 Απρίλη 2020 και η 6 Απρίλη 2022 σηματοδοτούν δυο χρόνια που έστησαν τον Μητσοτάκη στον τοίχο. Στις 7 Απρίλη 2020 οι συγκεντρώσεις στις πύλες των νοσοκομείων έσπασαν το λοκντάουν μέσα στην πανδημία και άνοιξαν τις αντιστάσεις σε όλους τους εργατικούς χώρους. Βγήκε ένα επιθετικό εργατικό κίνημα μέσα σε συνθήκες απαγορεύσεων, φόβου, πανδημίας, θανάτου. Ο επισιτισμός, οι δήμοι, οι εκπαιδευτικοί, οι καλλιτέχνες... Κι αυτό κλιμακώθηκε με τις γενικές απεργίες την επόμενη χρονιά ενάντια στο Χατζηδάκη, με τα απαγορευμένα συλλαλητήρια στο Πολυτεχνείο και για τον Γρηγορόπουλο. Φτάνοντας στην τελευταία πανεργατική στις 6 Απρίλη φέτος.

Ήταν μια απεργία σταθμός σε όλη την Ελλάδα. Ήταν μια πολιτική απεργία γιατί δίπλα στα οικονομικά αιτήματα είχε το “Κάτω η κυβέρνηση - Κάτω ο πόλεμος”. Και ήταν παντού μαζική, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τα Χανιά. Θύμιζε τις απεργίες του '10 και του '11, αλλά ήταν πιο προχωρημένη γιατί ήταν σε περίοδο πολέμου. Και ανοίγει το δρόμο για πολιτική σύγκρουση, για μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα, για να γίνει πράξη το «στην ίδια μας τη χώρα είναι εχθρός».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες περιμένεις την αριστερά να οργανώσει τις μάχες και να τις πάει παρακάτω, στη σύγκρουση με το σύστημα. Γιατί οι αντικειμενικές συνθήκες σπρώχνουν και οι υποκειμενικές δίνουν τη δυνατότητα να προχωρήσει και να βάλει την προοπτική. Αντί γι' αυτό έχουμε ένα συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ που πιο δεξιά δεν γίνεται. Που μετατρέπει ένα κόμμα της αριστεράς σε σοσιαλδημοκρατικό. Σοσιαλδημοκρατικό πολιτικά, που δεν βάζει τίποτα στρατηγικό, ούτε καν να τελειώσει ο πόλεμος. Αλλά και οργανωτικά, με το νέο τρόπο εκλογής που σημαίνει ότι το κόμμα δεν χρειάζεται, το κόμμα είναι ο αρχηγός και ο κόσμος είναι μόνο για την ψήφο. Στην ίδια κατεύθυνση είναι το ΚΚΕ. Σοσιαλδημοκρατικό και σταλινικό μαζί. Η ΚΟΜΕΠ κάνει επίθεση στο ΣΕΚ επειδή παλεύει για να πέσει η κυβέρνηση! Η ηγεσία του ΚΚΕ έχει μια πολιτική αδιέξοδη, πατριωτική, που περιορίζει τη δυναμική του κόσμου.

Σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται πραγματικά να δυναμώσουμε το επαναστατικό κόμμα. Με πολύ καθαρό το θέμα της στρατηγικής που συμπυκνώνεται στο «Πάλη ενάντια στη ΝΔ, πάλη για τον Σοσιαλισμό». Αυτή τη στρατηγική πρέπει να την κάνουμε συγκεκριμένη σε κάθε χώρο δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές. Πώς; Οι συζητήσεις-εκδηλώσεις-εκδόσεις μας έχουν τεράστια σημασία. Αλλά το κρίσιμο είναι η μετατροπή των ιδεών σε καθημερινή δράση. Αυτό σημαίνει ρίζες στους εργατικούς χώρους, σε κάθε νοσοκομείο, δήμο ή σχολείο. Ανοίγουν ζητήματα αυξήσεων, προσλήψεων, μονιμοποιήσεων, κρατικοποιήσεων όλων των ΔΕΚΟ. Όμως για να δυναμώνουν οι αγώνες, χρειάζεται παρουσία και δύναμη μέσα στους χώρους.

Ρίζες

Πώς αποκτάς ρίζες; Το όπλο μας είναι η Εργατική Αλληλεγγύη. Με αυτό σπάσαμε το λοκντάουν το 2020 στις γειτονιές και τους χώρους. Με αυτό παίξαμε ρόλο και οργανώσαμε τις πανεργατικές πέρσι και φέτος, χώρο το χώρο. Με αυτό δώσαμε τη μάχη μέσα στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια. Αυτά τα κάνουμε οργανωμένα, όχι ως άτομα. Με τους τοπικούς μας πυρήνες και πλέον και με τους εργατικούς πυρήνες που θα φτιάξουμε.

Έτσι θα πάμε στις επόμενες μάχες: Στην Πρωτομαγιά που θα είναι η συνέχεια της 6ης Απρίλη, για να είναι μαζική, για να είναι στο δρόμο όλοι οι εργατικοί χώροι. Στις εκλογές στα πανεπιστήμια που είναι μια μεγάλη αναμέτρηση. Θέλουμε να τσακίσουμε τη ΝΔ στις φοιτητικές εκλογές και να μεγαλώσει η επαναστατική αριστερά και μέσα σε αυτήν το ΣΕΚ. Στις 22 Μάη στο μονοήμερο που θα οργανώσουμε για την κρίση, τον πόλεμο, την εργατική τάξη και την προοπτική. Και μετά στο φεστιβάλ του Μαρξισμού, που φέτος θα γίνει 8 με 10 Ιούλη. Αυτά είναι τα γεγονότα που έχουμε ήδη μπροστά μας. Και θα έχουμε πολλά περισσότερα που θα δημιουργήσει η τάξη μας και η αντίστασή της.

Οι εκδηλώσεις και οι πολιτικές συζητήσεις είναι κεντρικές για όλο το εργατικό κίνημα. Όχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί χρειάζεται η συζήτηση για το πώς μετατρέπεις τον πόλεμο σε πόλεμο στην ίδια σου τη χώρα. Είναι βασικές για τη μάχη που έχουμε να δώσουμε, για να έχει επιτυχία η Πρωτομαγιά, για να φάει η κυβέρνηση ένα δεύτερο κεραμίδι στο κεφάλι μετά την Πανεργατική. Και για να υπάρξει συνέχεια μετά.

Ολόκληρα κομμάτια είναι έτοιμα να απεργήσουν και θα γίνονται όλο και πιο πολλά. Εμείς πηγαίνουμε με την εφημερίδα στο ένα χέρι και την κάρτα μέλους στο άλλο. Για να τους στρατολογήσουμε όλους, από τους μαθητές μέχρι τους ασπρομάλληδες. Κάθε τοπικός πυρήνας είναι το κύτταρο για να απλώνουμε την πρωτοβουλία μας, για να τραβάμε όλη την αριστερά, για να αλλάζουμε τις ιδέες του κόσμου, για να κερδίζουμε στην επαναστατική προοπτική. Πατάμε σε πενήντα χρόνια λειτουργίας με πολλά μέλη, με χιλιάδες επιρροές και με μεγάλες δυνατότητες στις σημερινές συνθήκες.

Πόλεμος, κρίση και επαναστατική οργάνωση

Δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες πήραν το λόγο στο Πανελλαδικό Συμβούλιο του ΣΕΚ την Κυριακή 17 Απρίλη. Ακολουθούν αποσπάσματα από κάποιες από τις παρεμβάσεις.

Η βύθιση του καταδρομικού της Ρωσίας στον Εύξεινο Πόντο πριν λίγες μέρες ήταν άλλη μια κλιμάκωση του πολέμου. Τέτοια γεγονότα έχουμε να δούμε από το Β’ ΠΠ. Η κάθε πλευρά το δικαιολογεί διαφορετικά, αλλά τέτοια «ατυχήματα» δείχνουν που μπορούν να φτάσουν. Πρέπει να δέσουμε την αντιπολεμική μάχη με κάθε μέτωπο. Είμαστε ενάντια στο ΝΑΤΟ και στην εισβολή του Πούτιν, αλλά ζούμε στην Ελλάδα. Και ο τρόπος για να βοηθήσουμε να σταματήσει ο πόλεμος είναι να συγκρουστούμε με την ελληνική κυβέρνηση και όσα κάνει. Να πούμε θαρρετά να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Το ΚΚΕ αρνείται να το πει. Ο ΣΥΡΙΖΑ το λέει αλλά δεν λέει τίποτα για το μετά. Για μας το μετά σημαίνει ότι την επόμενη των εκλογών υπάρχει ένα πρόγραμμα, ότι κλείνουν οι βάσεις, ότι κλείνουν τα τρένα και οτιδήποτε μεταφέρει πολεμικό υλικό, ότι σταματάνε οι εξοπλισμοί, ότι κρατικοποιούνται οι μεγάλες επιχειρήσεις με εργατικό έλεγχο. Αυτά παλεύει η εργατική τάξη και αυτά στηρίζουμε εμείς με τις πρωτοβουλίες μας.

Γιώργος Π., Γαλάτσι

Είμαι 48 χρονών, εργάτης σε μάντρα με υλικά οικοδομών, οδηγός φορτηγού γερανοφόρου. Δουλεύω έντεκα ώρες την ημέρα, έξι μέρες τη βδομάδα, σε συνθήκες γαλέρας. Αυτό ο Μητσοτάκης και τα νεοφιλελεύθερα καθάρματα το ονομάζουν «αυτορύθμιση της ελεύθερης αγοράς». Μιλάμε για πλήρη εκμετάλλευση. Από μικρό παιδί άνηκα στο χώρο του ΚΚΕ, από τα 16 μου μέχρι πριν ένα χρόνο. Οργανώθηκα στο ΣΕΚ πριν δυο μήνες από το ίντερνετ, επειδή βαρέθηκα να περιμένω πότε θα ωριμάσουν αυτές οι γαμημένες οι συνθήκες. Δεν με νοιάζει πόσο κουρασμένος είμαι, θα βγω εξόρμηση με τον πυρήνα μου, θα κάνω αφισοκόλληση, θα μοιράσω προκηρύξεις, θα μιλήσω στον κόσμο και θα προσπαθήσω να πουλήσω εφημερίδα. Είναι στο χέρι μας να κερδίσουμε κι άλλους σαν κι εμένα, εκεί έξω είναι χιλιάδες που μας περιμένουν να τους μιλήσουμε για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό όπου δεν θα κάνουν κουμάντο οι διευθυντές και οι γραφειοκράτες αλλά εμείς οι εργάτες με τα λαϊκά-εργατικά συμβούλια και συνελεύσεις.

Γιώργος Σ., Νίκαια

Οι εκλογές το τελευταίο διάστημα στα Σωματεία των νοσοκομείων έδειξαν δυο πράγματα. Πρώτον ότι υπάρχει τεράστια οργή και αγανάκτηση. Και δεύτερον ότι αυτό εκφράζεται μέσα από την αριστερά. Τα κατεβάσματά μας είχαν μεγάλη επιτυχία. Στο Γεννηματάς καταφέραμε να δείξουμε τι σημαίνει να ηγείσαι όλης της αριστεράς, να συσπειρώνεις και να κάνεις πράξη όλες τις πρωτοβουλίες σου υποχρεώνοντας όλες τις άλλες δυνάμεις να τις στηρίξουν. Έτσι αναδειχτήκαμε σε δεύτερη δύναμη. Το μέγεθος της νίκης το καταλάβαμε τις επόμενες μέρες. Στο πόσος κόσμος μας έδινε συγχαρητήρια και πόσο χαρούμενος ήταν. Στις 6 Απρίλη που είχαμε από τα καλύτερα μπλοκ σε απεργιακή συγκέντρωση με κόσμο που συμμετείχε στο ψηφοδέλτιό μας. Αλλά και στις εκλογές της ΟΕΝΓΕ που όλη η αριστερά είχε άνοδο σε κόντρα με μια λυσσασμένη επίθεση από τη δεξιά. Συνολικά τα αποτελέσματα δείχνουν τις τεράστιες δυνατότητες για την επαναστατική αριστερά ώστε αυτό το δυναμικό να γίνει συγκροτημένη δύναμη.

Αργυρή Ε., Καλλιθέα

Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο του ΥΠΠΟ, ένας χώρος στην καρδιά του Κολωνακίου, βρίσκεται αντιμέτωπος με το ζοφερό μέλλον της ιδιωτικοποίησης. Αυτό είναι οι ονειρώξεις της πολιτικής ηγεσίας και συγκεκριμένα της Λίνας Μενδώνη, η οποία φαντάζεται ότι ο πολιτισμός θα γίνει ένα πριβέ κλαπμ υψηλών προσκεκλημένων. Οργανώσαμε την απεργία στις 6 Απρίλη με πολύ μεγάλη μαζικότητα, μέσα από γενική συνέλευση. Το σύνθημα στο πανό μας ήταν «Κάτω τα χέρια από τα κρατικά μουσεία». Όλα τα μουσεία είναι παροχή του κράτους προς τον πολίτη. Αν αλλάξουν χαρακτήρα, θα τα ακριβοπληρώνει ο κόσμος. Η διαφορά τώρα είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια η Εργατική Αλληλεγγύη διακινείται στους χώρους του μουσείου, ότι υπάρχει η σταθερή υποστήριξη του ΣΕΚ σε κάθε κινητοποίηση και διαμαρτυρία μας. Σε αυτή την παράδοση αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης πατάμε και παλεύουμε για την ακύρωση της επίθεσης γιατί ο πολιτισμός είναι λαϊκό αγαθό.

Θωμάς Κ., Κουκάκι

Σαν ΣΕΚ έχουμε ένα πανό που λέει «Οι νόμοι καταργούνται στο πεζοδρόμιο». Θα έλεγε κανείς ότι είναι ένα αισιόδοξο σύνθημα των επανασταστών. Αλλά στην πανεργατική στις 6 Απρίλη έγινε πράξη. Ο νόμος Χατζηδάκη δεν εφαρμόστηκε γιατί τον τσάκισαν οι εργαζόμενοι/ες στο μετρό, στα πλοία και παντού. Το ίδιο γίνεται τώρα στην COSCO με τις απεργιακές κινητοποιήσεις για τη ΣΣΕ ή στον ΟΑΕΔ με την τελευταία απεργία με την κάλυψη της ΑΔΕΔΥ. Παντού το εργατικό κίνημα τσακίζει τους νόμους της κυβέρνησης. Το είδαμε στο Κρατικό Νίκαιας με την απεργία-εξέγερση ενάντια στην απόλυση των Συμβασιούχων Ορισμένου Χρόνου. Όλο το Φλεβάρη οι συμβασιούχοι ήταν σε απεργία στο προαύλιο. Με την καθημερινή παρουσία του πυρήνα μας παίξαμε ρόλο για να κερδίσουμε όλο το προσωπικό στη μάχη ενάντια στους εργολάβους. Ανοίξαμε την καμπάνια για τις 8 Μάρτη, με μια τεράστια εκδήλωση με γεμάτο αμφιθέατρο με καθαρίστριες. Μέσα από αυτή τη διαδικασία κερδίσαμε νέα μέλη στο νοσοκομείο και τη δυνατότητα για έναν εργατικό πυρήνα στο χώρο.

Κατερίνα Θ., Νίκαια

Η κάθε μας δράση, η κάθε εφημερίδα που δίνουμε και κουβέντα που κάνουμε, είναι προωθητική για την πάλη της τάξης μας. Στον Άγιο Σάββα δεχτήκαμε τεράστια επίθεση με την προσπάθεια της κυβέρνησης να απολύσει τον Κ.Καταραχιά και να δημιουργήσει ένα δικό της παράδειγμα ότι μπορεί να τσακίσει τα μαχητικά συνδικάτα. Αυτή την προσπάθεια την κάναμε σκόνη, γιατί λειτουργήσαμε οργανωμένα, ενιαιομετωπικά, ανοιχτά με όλα τα σωματεία και την αριστερά. Έτσι αποκτήσαμε νέα μέλη και περίγυρο. Στις πρόσφατες εκλογές, για έκτη συνεχόμενη φορά, η αριστερά κέρδισε το σωματείο, μια τεράστια νίκη ενάντια στην επίθεση που συνεχίστηκε. Το ψηφοδέλτιο ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ φτιάχτηκε μέσα στο γραφείο της διοίκησης με όλους τους διευθυντές και με κατεύθυνση ότι οι ντουντούκες στον Άγιο Σάββα θα σιγήσουν. Το χάσανε παταγωδώς. Το ψηφοδέλτιό μας ήταν διπλάσιο από την προηγούμενη φορά. Η εκλογική μάχη ήταν μια πολιτική μάχη με συζήτηση για τον πόλεμο και κάθε μέτωπο ενάντια στην κυβέρνηση. Μπορούμε να έχουμε Άγιους Σάββες παντού.

Κατερίνα Π., Πετρούπολη

Την περίοδο της πανδημίας, οι ιδιωτικές κλινικές κάνουν πάρτυ με τα κέρδη. Το Ιατρικό Αθηνών του Αποστολόπουλου, ένας από τους μεγαλύτερους ομίλους στην Ελλάδα, ανακοίνωσε κέρδη 17 εκατομμύρια το 2021 από 5,7 εκατομμύρια το 2020, 210% αύξηση. Ενώ τα αφεντικά φτιάχνουν αυτοκρατορίες, οι εργαζόμενοι/ες παίρνουν 2%, 13 ευρώ στον κατώτατο. Το 2019 η ΝΔ κέρδισε με το αφήγημα ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα φέρουν πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές. Αυτό έχει ναυαγήσει και είναι κομμάτι της κρίσης της. Η διάθεση για σύγκρουση στους χώρους είναι μεγάλη. Σαν ομάδα στην ιδιωτική υγεία προσπαθήσαμε να συνδεθούμε με αυτή τη διάθεση, με παρουσία σε όλες τις μάχες αλλά και ανοίγοντας τη συζήτηση μέσα στους χώρους και το κλαδικό σωματείο για θέματα όπως η κρατικοποίηση των ιδιωτικών κλινικών χωρίς αποζημίωση στα αφεντικά και με εργατικό έλεγχο. Η Πρωτομαγιά είναι η συνέχεια όπως και το συνέδριο της ΟΣΝΙΕ, όπου θα έχουμε οργανωμένη πολιτική παρέμβαση.

Κώστας Π., Περιστέρι

Είμαστε σε μια κρίσμη κατάσταση. Στο μέτωπο της πανδημίας, έρχεται η Κίνα να γεμίσει τρόμο και για καινούργιο κύμα αλλά και για το τι σημαίνει να κλείνει το μεγαλύτερο λιμάνι. Στο μέτωπο της κλιματικής αλλαγής, ο Μητσοτάκης πήγε στα ΕΛΠΕ και μίλησε για νέο γύρο εξορύξεων στο Ιόνιο και την Κρήτη για φυσικό αέριο. Οι στόχοι τους για μείωση των ρύπων έχουν πάει περίπατο, αντίθετα μεγαλώνει η χρήση του άνθρακα κι αυτό είναι εφιάλτης. Έχουμε τη δυνατότητα και την ικανότητα να ερμηνεύουμε σωστά την περίοδο και να παίρνουμε σωστές πρωτοβουλίες. Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν δεν είχαμε βάλει τη ΧΑ στη φυλακή. Τα αποτελέσματα στη Γαλλία είναι καμπανάκι. Χρειαζόμαστε και ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας, να χτίσουμε ένα κόμμα που να κερδίσει όλον τον κόσμο που δίνει τις μάχες.

Γιώργος Ρ., Βόρεια Αθήνας

Τους τελευταίους μήνες έχουμε προχωρήσει σε τολμηρές αλλαγές στους πυρήνες και τις ηγεσίες τους, αξιοποιώντας παλιούς και νέους συντρόφους. Τα νέα μέλη είναι η κινητήρια δύναμη κάθε πυρήνα, το βλέπουμε για παράδειγμα στα Πατήσια που έχουμε πολλούς νέους συντρόφους και συντρόφισσες. Χρειαζόμαστε οργανωμένους πυρήνες, με προσπάθεια να τους κερδίσουμε όλους στη δράση, με ανανεώσεις όλων των μελών, με συνεδρίαση που είναι γεγονός στη γειτονιά. Και με την ίδια σταθερότητα να γίνεται η παρέμβαση τους εργατικούς χώρους. Θέλουμε ζωντανό διάλογο με την τάξη, να χτίσουμε πολιτική σχέση μαζί της, να παλέψουμε και να κερδίσουμε στις ιδέες μας. Αντίστοιχα στις σχολές. Στη Νομική κερδίσαμε νέα συντρόφισσα και στην ΑΣΟΕΕ έναν νέο εργαζόμενο. Η συνεργασία των πυρήνων με την φοιτητική ομάδα είναι απαραίτητη.

Βίκυ Β., Βόρειο Κέντρο Αθήνας

Σε μια περίοδο που ο κόσμος είναι οργισμένος με την κυβέρνηση του πολέμου, που διαλύει υγεία και παιδεία, καλούμαστε να πάρουμε πρωτοβουλίες. Οι παρεμβάσεις μας στα σχολεία έχουν φέρει μεγάλες αλλαγές. Συγκεκριμένα, το σχολείο μου, λύκειο στη Βούλα, είναι πλέον αγνώριστο. Οι μαθητές πολιτικοποιούνται και παίρνουν θέση σε όσα ανοίγουμε. Σε αυτό σημαντικό ρόλο έπαιξε η εξόρμηση και παρέμβαση που κάναμε για τις 19 Μάρτη που καταφέραμε να κατεβάσουμε και πανό στη διαδήλωση. Αυτό έδειξε ότι η πολιτική έχει μπει στα σχολεία. Έχουμε αγώνες να δώσουμε με δυο βασικούς σταθμούς, την αντιπολεμική μας εκδήλωση στις 28 Απρίλη στη γειτονιά και την απεργία της Πρωτομαγιάς. Θέλουμε αυτές οι πρωτοβουλίες να γίνουν κέντρο τοπικά, να ενωθούν οι μαθητές, οι φοιτητές και οι εργάτες ενάντια στην κυβέρνηση.

Γιούλη Κ., μαθήτρια, Ελληνικό

Έχουμε απέναντί μας την πιο ρατσιστική κυβέρνηση. Σε αυτό το πλαίσιο αποφάσισε ο Μπακογιάννης να κλείσει τον Ελαιώνα, από τη μια για να απελευθερώσει το χώρο για τον Παναθηναϊκό και τους εργολάβους και από την άλλη για να ξεφορτωθεί τους πρόσφυγες από την πόλη. Ξεκινήσαμε κάποιες εξορμήσεις στο καμπ και συνδεθήκαμε με τους πρόσφυγες από το Κονγκό. Στην αρχή πιο διστακτικά αλλά στη συνέχεια με συνελεύσες μαζί μας και μεταξύ τους, έφτιαξαν επιτροπή, κατέβηκαν στις 19 Μάρτη που πήραν έμπνευση και μετά στην Πανεργατική στις 6 Απρίλη. Το επόμενο βήμα ήταν η σύνδεση με εργαζόμενους του καμπ, η παρεμβάση των προσφύγων στο συνέδριο της ΟΕΝΓΕ, το κείμενό τους στο δημοτικό συμβούλιο, η κινητοποίηση μαζί με τους εκπαιδευτικούς στο υπουργείο του Μηταράκη. Το αποτέλεσμα ήταν ότι δυο μέρες μετά ακυρώθηκε μια μεταφορά 80 προσφύγων με μικρά παιδιά. Τώρα ετοιμάζονται για να διαδηλώσουν την Πρωτομαγιά. Χρειάζεται να απλώσουμε τη μάχη σε όλη την περιοχή και να δυναμώσει η τοπική ΚΕΕΡΦΑ.

Τάνια Β., Κουκάκι

Στο ΠΑΔΑ έχουμε καταφέρει να μεγαλώσουμε. Έχουμε κάνει αισθητή την παρουσία μας με αφίσες και πανό στους χώρους, με καθημερινή παρέμβαση με ανακοινώσεις τμήμα το τμήμα και ανοίγοντας πολιτικές συζητήσεις με όλους. Οι πρωτοβουλίες μας έχουν απήχηση στο πανεπιστήμιο και μέσα στα σχήματα της ΕΑΑΚ, καταφέρνοντας να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις για τον Ζακ, στις 8 Μάρτη. Μπροστά μας έχουμε μάχες όπως η Πρωτομαγιά που θέλουμε οι φοιτητές να κατέβουν μαζί με τους εργάτες φωνάζοντας «Λεφτά για την παιδεία - Όχι για τον πόλεμο». Έτσι θα πάμε και στις φοιτητικές εκλογές. Αν το 2019 η ΔΑΠ έλεγε ότι η πρώτη νίκη της ΝΔ θα έρθει από τους φοιτητές, τώρα θέλουμε η πρώτη ήττα της να έρθει από τους φοιτητές. Πάμε στις εκλογές αντικυβερνητικά, με συζήτηση για τον πόλεμο, για την επανάσταση και τον σοσιαλισμό. Με γραμμή συνελεύσεων και καταλήψεων θα παλέψουμε όλες τις επιθέσεις της ΝΔ.

Γιάννης Μ., ΠΑΔΑ, Ηλιούπολη

Θέλουμε η εφημερίδα να φτάνει σε όλα τα μέλη με πολιτική συζήτηση που τους δίνει ώθηση για δράση. Για παράδειγμα σύντροφος μετανάστης που δυσκολεύεται να διαβάζει, μετά από συζήτηση με συντρόφισσα, οργάνωσε μάζεμα στην κοινότητα του Καμερούν. Η συζήτηση με όλους είναι απαραίτητη. Το δεύτερο είναι οι παρεμβάσεις μας στους εργατικούς χώρους. Στο Βόρειο Κέντρο Αθήνας πάμε σε 15 χώρους, εκ των οποίων τέσσερα νοσοκομεία, ενώ σε έξι από αυτούς έχουμε συντρόφους μέσα. Και το τρίτο είναι οι εξορμήσεις στις πλατείες, η δημόσια εμφάνιση του κόμματός μας. Στην τελευταία συναντήσαμε πρώην εργαζόμενο της ΕΑΣ που συγκινήθηκε που μας είδε και μιλούσε για τους αγώνες που έχουμε δώσει με την Εργατική Αλληλεγγύη.

Ευγενία Β., Πατήσια

Στις 19 Μάρτη κατεβήκαμε στο δρόμο μετανάστες και πρόσφυγες. Πιο πριν μαζευτήκαμε πολλοί Πακιστανοί από την Νίκαια και το Κερατσίνι για να συζητήσουμε. Το ίδιο πρέπει να γίνει και για την Πρωτομαγιά, με συζήτηση σε ουρντού και αραβικά, γιατί 10 με 15 χιλιάδες Πακιστανοί μένουμε σε Νίκαια, Κερατσίνι, Αιγάλεω, Ομόνοια, Αττική, Αχαρνών, Βικτώρια κ.α. Για να είμαστε όλοι μαζί, για να πάρουμε χαρτιά, για να μπορούν τα παιδιά να πάνε σε σχολεία και νοσοκομεία. Μπράβο σε όλους που παλεύουμε στο ΣΕΚ και την ΚΕΕΡΦΑ. Πιο καλά να οργανωθεί στη συνέχεια, με πιο πολύ κόσμο. Γιατί εργάτες ενωμένοι, ποτέ νικημένοι.

Χασάν Ρ., Κερατσίνι

Το μαθητικό του ΣΕΚ έχει μεγαλώσει. Έχουμε πιο σταθερές παρεμβάσεις στα σχολεία, έχουμε καταφέρει να κατεβάσουμε μαθητικά πανό σε πολλές διαδηλώσεις, κι έχουμε ένα μεγάλο περίγυρο μαθητών που συνεργαζόμαστε. Χρειάζεται να εντείνουμε τη δράση μας στα σχολεία. Από προσωπική εμπειρία, φέτος η δευτεροβάθμια αποφάσισε να με αφήσει στην ίδια τάξη ενώ μπορούσα να συνεχίσω. Όταν το ζήτησα, η απάντηση ήταν δεν ξέρεις τι θέλεις, δεν έχεις στόχο. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να καταστρέψουν τα όνειρα των παιδιών της τάξης μας. Γιατί όλα τα παιδιά στο σχολείο είναι παιδιά της τάξης μας, είναι πρόσφυγες, μετανάστες, είναι παιδιά από φτωχές οικογένειες όπως εγώ. Οι παρεμβάσεις στα σχολεία είναι απαραίτητες.

Τζίμης Κ., μαθητής, Νέα Ιωνία