Ποιος είναι ο “απολογισμός” του Καμίνη στο Δήμο της Αθήνας;

Είναι η περίοδος που υλοποιούνται οι πιο άγριες περικοπές, για τις οποίες το χάπι χρυσώνεται μέσα από συνεργασίες με το ίδρυμα Σ. Νιάρχος και άλλους χορηγούς. Είχαμε μια απίστευτη πορεία φτωχοποίησης της πόλης: ντόπιοι και μετανάστες με άθλιες συνθήκες ζωής, εξαιτίας ακριβώς των περικοπών που κάνουν το Δήμο να μην αντιμετωπίζει το ζήτημα των αστέγων, αντίθετα να απειλεί με εξώσεις από πρώτη κατοικία δημότες λόγω χρεών.

 Ο Δήμος ποινικοποιεί τη φτώχεια: έκλεισε το μεγάλο παζάρι ρακοσυλλεκτών της Ιεράς Οδού με την απειλή καταστολής. Τώρα απειλεί τους χειροτέχνες, ενώ είχε προηγηθεί και η ίδια προσπάθεια με τους μουσικούς του δρόμου με πρόστιμα. Η φτώχεια οδηγεί έναν κόσμο στην απελπισία και τις εξαρτήσεις και η μόνη αντιμετώπιση του Δήμου είναι οι «σκούπες» και η καταστολή. Πολιτικές που έχουν τραγικά αποτελέσματα σαν τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Γίνεται κυνηγητό των απλών ανθρώπων της πόλης για να τη δώσουν στον τουρισμό και τη «νέα επιχειρηματικότητα». 

Ταυτόχρονα γίνεται η επίθεση στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Ο Ελαιώνας είναι ένα κλειστού τύπου γκέτο που είναι δήθεν «υπόδειγμα» διαχείρισης του προσφυγικού, ενώ στην πραγματικότητα είναι η στέρηση δικαιωμάτων και η καθήλωση αυτών των ανθρώπων. Αυτά δίνουν πεδίο στους φασίστες, στους οποίους κάνουν μάλιστα και παραχωρήσεις, όπως το ότι δόθηκε στη Χρυσή Αυγή άδεια για εκδήλωση στο πάρκο Μπελογιάννη. 

Και φυσικά δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το θέμα των ελεύθερων χώρων: το μητροπολιτικό πάρκο Γουδή που δόθηκε στον Παναθηναϊκό, η επικρότηση της συμφωνίας να ανοίξει Mall στην Ακαδημία Πλάτωνος από εταιρία – παρακλάδι της Black Rock που ξεπλένει μαύρο χρήμα, ο πόλεμος ενάντια στις καταλήψεις, το ξεπούλημα του εμβληματικού χώρου της Αγοράς της Κυψέλης, το Σεράφειο κολυμβητήριο κλπ.

Η κερδοσκοπία πάνω στη γη έχει φτάσει στα ύψη. Ο Δήμος της Αθήνας ανέπτυξε πολύ καλές σχέσεις με το κινέζικο κράτος. Έστειλε πολλές φορές αντιπροσώπους στην Κίνα για να διευκολύνει την πολιτική «ανάπτυξης» στο κέντρο, πράγμα που οδήγησε στα σκάνδαλα της «χρυσής βίζας», Κινέζοι επιχειρηματίες να κερδοσκοπούν και οι εξώσεις σε βάρος κατοίκων να αυξάνονται κατακόρυφα. Αντί για νέες φοιτητικές στέγες που υποσχόταν ο Καμίνης, έχουμε την καταστροφή ιδιαίτερα των περιοχών γύρω από τους σταθμούς ΗΣΑΠ και Μετρό για να φτιαχτεί μια «καλλωπισμένη» πόλη για τουρισμό.

Η «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» δίνει μάχες μέσα στο δημοτικό συμβούλιο ενώ ταυτόχρονα αναπτύσσει δράσεις μαζί με τα κινήματα. Ποιες είναι αυτές οι δράσεις και τι έχει καταφέρει να κερδίσει το κίνημα στις γειτονιές;

Μαζί με τους συμβασιούχους και τους έκτακτους των Δήμων που έκαναν μεγάλες κινητοποιήσεις, παλέψαμε ενάντια στις απολύσεις ωφελούμενων, 5μηνιτών και 8μηνιτών σε Δήμο και Ελαιώνα. Δώσαμε μάχη μαζί με γονείς, εκπαιδευτικούς και τοπικές κινήσεις για να μην περάσουν μια σειρά συγχωνεύσεις σχολείων και σχολικών επιτροπών, καθώς και μετακινήσεις σχολείων. Στηρίξαμε τον αγώνα των ρακοσυλλεκτών για να διασωθεί το Παζάρι, τον αγώνα των κατοίκων της κοινωνικής πολυκατοικίας στην Μπουμπουλίνας 36, η οποία είναι ακόμα ανοιχτή. 

Μεγάλο ζήτημα τα τελευταία χρόνια ήταν και η προσπάθεια του Δήμου να κλείσει τις καταλήψεις. Το ότι μπόρεσαν οι καταλήψεις στέγης προσφύγων να κρατηθούν στηρίχθηκε στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα και στη μάχη που δόθηκε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας για να μην περάσει η απόφαση για καταστολή. Είχε έρθει αρκετές φορές σε συζήτηση το θέμα αυτό, ανάμεσα σε αυτές και όταν το έφερε η ιδιοκτήτρια του City Plaza. Τελικά αποκαλύφθηκε η συνεργασία της με τη Χρυσή Αυγή. Η «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας» αντιστέκεται στην καταστολή των καταλήψεων και ταυτόχρονα έχει συνολική πρόταση: στην Αθήνα υπάρχουν πολλοί άδειοι χώροι για στέγαση που δεν αξιοποιούνται. Ο ίδιος ο Δήμος λοιπόν θα έπρεπε να οργανώσει χώρους φιλοξενίας, να απαιτήσει από το κράτος χρηματοδότηση και το απαραίτητο προσωπικό. 

Οι αγώνες ενάντια στον ρατσισμό στήριξαν τις μάχες για να μπουν τα προσφυγόπουλα στα σχολεία. Η ΧΑ προσπάθησε να οργανώσει με “αγανακτισμένους” γονείς τον αποκλεισμό των παιδιών. Τους σταματήσαμε, μέσα από το κίνημα των εκπαιδευτικών και μαζί με γονείς καταφέραμε να γραφτούν χιλιάδες παιδιά στην πρωινή ζώνη –δεν πέρασε η πολιτική του Υπουργείου που τα διαχωρίζει. 

Μέσα από αυτή τη διαδικασία σώθηκαν και αρκετά σχολεία τα οποία μαράζωναν. Για παράδειγμα το 35ο Δημοτικό των Εξαρχείων προοριζόταν να γίνει τετραθέσιο. Η υποβάθμισή του, που θα είχε ακολουθηθεί από κλείσιμο και κατάργηση θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έσπασε χάρη στην εγγραφή των προσφυγόπουλων. Άλλη σημαντική μάχη που κερδήθηκε ήταν η λειτουργία του σχολείου για τα παιδιά των Πακιστανών μεταναστών στο 144ο Δημοτικό σχολείο, στο 4ο διαμέρισμα, μαζί με την Πακιστανική Κοινότητα. Η κινητοποίηση βασίστηκε στη συμμετοχή και εκπαιδευτικών και γονέων και αποτέλεσε τη βάση για να αντιμετωπιστούν οι ρατσιστικές επιθέσεις που είχαν ξεκινήσει στην περιοχή ανάμεσα στον Κολωνό και το Περιστέρι.

Παράλληλα εξελισσόταν και η δίκη της Χρυσής Αυγής. Το Εφετείο βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και το κίνημα έχει μετρήσει πάρα πολλές παρουσίες ενώ συνεδριάζει το δικαστήριο. Διεκδικούμε επιτάχυνση της δίκης και καταδίκη των δολοφόνων ναζί. Δώσαμε και τη μάχη για το κλείσιμο των «γραφείων» της εγκληματικής οργάνωσης, ιδιαίτερα μετά την επίθεση σε βάρος του φοιτητή Αλέξη Λάζαρη. Το αίτημα αυτό αποτέλεσε αιχμή το 2017 στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις με αποκορύφωμα την πορεία προς τα κεντρικά της ΧΑ. Αυτό έγινε ζήτημα στα κοινοτικά συμβούλια και μια σειρά από αυτά πήραν αντίστοιχες αποφάσεις –όχι χωρίς αντιπαραθέσεις, που όμως κερδήθηκαν. Είναι μια ανοιχτή μάχη να κλείσουν όλα τα ορμητήρια των ναζί, ιδιαίτερα στους Αμπελόκηπους, όπου σαν τέτοια χρησιμοποιούν όχι μόνο τα «γραφεία» τους αλλά και άλλα καταστήματα .

Πώς πρέπει να κινηθεί η αντικαπιταλιστική αριστερά στις εκλογές που έρχονται;

Έχουμε να δώσουμε μια μεγάλη μάχη ώστε η αγανάκτηση και η απογοήτευση από τους συμβιβασμούς του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης να μην οδηγήσει σε πισωγύρισμα. Υπάρχει δυνατότητα στην αντικαπιταλιστική αριστερά να παίξει ρόλο σε όλους τους δήμους και ιδιαίτερα στο Δήμο της Αθήνας. Η προεκλογική περίοδος δεν είναι η περίοδος που η αντικαπιταλιστική αριστερά απλά αναπτύσσει τις θέσεις της. Είναι περίοδος αγώνων. Ενώ ο Καμίνης είναι υπό παραίτηση έχει βάλει μπροστά να επιταχύνει τα σχέδια των «επενδύσεων» και της «καινοτομίας». Όλο το επόμενο διάστημα, το να διασφαλίσουμε τις υπηρεσίες του Δήμου από τις απολύσεις και τις περικοπές, να σώσουμε τους ελεύθερους χώρους αλλά και τις δουλειές μας και να επιμείνουμε ότι η Αθήνα είναι μια πόλη αντιφασιστική και αντιρατσιστική, μια πόλη της αντίστασης, που παλεύει για τις κοινωνικές ανάγκες και δεν τις βάζει πάνω στον πάγκο των πλεονασμάτων, σημαίνει να μπούμε σε όλες τις μάχες. 

Χρειάζεται να επιμείνουμε αντικαπιταλιστικά. Η χρηματοδότηση που χρειάζεται ο Δήμος μπορεί να εξασφαλιστεί με τη διαγραφή του χρέους, και όχι με τις νομοθετικές αλλαγές του ΣΥΡΙΖΑ με τον Κλεισθένη που ισχυρίζεται ότι το έκανε ενάντια στην υποχρηματοδότηση. Ίσα ίσα ο Κλεισθένης δίνει στον Δήμαρχο μια παντοκρατορία για να μπορεί να παίρνει αποφάσεις για την εκτέλεση του προϋπολογισμού με οποιεσδήποτε συμβάσεις κρίνει. Άρα το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και η σύγκρουση με τις πολιτικές της ΕΕ είναι κεντρικοί άξονες για να σπάσουμε τις περικοπές.

Συνεχίζουμε μαζί με τα συνδικάτα μέσα στις πανεργατικές και τις κλαδικές απεργίες για μόνιμες προσλήψεις στους Δήμους και υπηρεσίες για όλους. Κοινωνική στέγαση με ένα πρόγραμμα που να μπορεί να αγκαλιάσει το 100% των αστέγων. Μαζικά προγράμματα για την φροντίδα των εξαρτημένων με πρωτοβουλία του Υπουργείου Υγείας και σε συνεργασία με τα δημοτικά ιατρεία. Πρόγραμμα οικοδόμησης σχολικών κτιρίων, παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων, να σταματήσουν τα τροφεία, πρόσβαση για όλα τα παιδιά χωρίς κανέναν αποκλεισμό. Δημόσιοι χώροι για τους κατοίκους, με επέκταση των διεκδικήσεων: απαλλοτριώσεις, να απελευθερωθούν χώροι για να γίνουν πάρκα και παιδικές χαρές.