Βασίλης Συλαϊδής, από το ΔΣ της Ιντρακόμ και το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Καλησπέρα σύντροφοι. Είμαστε σε μια περίοδο που όλα αλλάζουν. Αλλά το πώς θα αλλάξουν θα εξαρτηθεί από τη δράση των εγαζομένων από τα κάτω αλλά κι από το ρόλο που θα παίξει η επαναστατική αριστερά σε αυτές τις νέες συνθήκες. Βλέπουμε ότι αυτή η ψήφος του λαού έχει ενα σαφές πρόσημο, προς τα αριστερά, προς την ανατροπή της λιτότητας και τη καταστροφής που αντιμετώπισε ο κόσμος. Αλλά βέβαια αυτές οι αντιφάσεις που η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ εμπεριέχει φανερώθηκαν αμέσως και σε πολλά σημεία φαίνεται ήδη πως πάνε προς τα πίσω. Οι αγώνες είναι αυτοί που θα ανοίξουν το δρόμο, που θα σπρώξουν αυτή την κυβέρνηση να κάνει αυτά που υποσχέθηκε, τις δεσμεύσεις της απέναντι στον κόσμο.
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όλη η Ευρώπη, όλος ο κόσμος, παρακολουθεί την Ελλάδα και αυτή την εξέλιξη που είναι μια ασυνήθιστη και σπάνια για τον ευρωπαϊκό κόσμο. Θα πρέπει λοιπόν στις παρεμβάσεις μας και τους αγώνες να προσπαθήσουμε σαν επαναστατική αριστερά να δώσουμε μια διέξοδο πραγματικής ανατροπής με αντικαπιταλιστικό πρόσημο, στα αδιέξοδα τα οποία έχει οδηγήσει η αστική τάξη και την Ελλάδα και όλο τον κόσμο με την κρίση της. Αυτό είναι ένα τεράστιο σχολείο για όλα τα κινήματα αλληλεγγύης στις άλλες χώρες. Θα πρέπει λοιπόν να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για να πετύχουμε ένα αποτέλεσμα που θα είναι ανατρεπτικό όχι μόνο εδώ αλλά και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Θέλω να αναφέρω κάποιες σκέψεις μου. Αυτές τις μέρες έχουμε απεργιακές κινητοποιήσεις στις τηλεπικοινωνίες στις οποίες δουεύω κι εγώ. Στη Vodafone είχαμε την Τρίτη, στη Wind την Τετάρτη και την Πέμπτη και στη Forthnet την Πέμπτη. Οι εταιρείες ξεκίνησαν προσπάθεια να τις βγάλουν παράνομες, ο κόσμος όμως προχώρησε και με αυτόν τον τρόπο διεκδικούμε συλλογικές συμβάσεις. Κάτι που τα γράμματα του Βαρουφάκη το αφήνουνε στο αδιευκρίνιστο και στο ύποπτο πλέον. Τι ακριβώς θα γίνει με την αποκατάσταση των ΣΣΕ; Οι εργαζόμενοι από τα κάτω το διεκδικούν. Έχουμε το μεγάλο μέτωπο της ΕΡΤ. Και εκεί η απαίτηση ήταν η άμεση ανατροπή του εκτρώματος της ΝΕΡΙΤ, η αποκατάσταση και δικαίωση του αγώνα, είχαμε το συλλαλητήριο στις 11 του μήνα. Η κυβέρνηση καθυστερεί σε αυτή την ιστορία. Η παρέμβαση του κινήματος για να στηρίξει τον αγώνα του EΡΤopen ο οποίος έχει γίνει παράδειγμα σαν αυτοδιαχειριζόμενος αγώνας, έχει δώσει μια άλλη διάσταση σε αυτό που λέμε εργατικό έλεγχο και θα πρέπει να δικαιωθεί. Και βέβαια στο αντιφασιστικό κίνημα όπου έχουμε την κλιμάκωση στις 21 του μήνα και θα πρέπει όλοι να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να είναι όσο πιο πλατιά γίνεται η συμμετοχή για να ανοίξουμε ένα δρόμο να βάλουμε στη φυλακή τη ΧΑ. Εμείς τη βάλαμε μέσα αλλά χρειάζεται να μπει για τα καλά μέσα γιατί σε λίγες μέρες ετοιμάζονται να τη βγάλουν έξω.
Αυτούς τους αγώνες θα πρέπει να τους δώσουμε συντεταγμένα. Είναι ευκαιρία για το ΣΕΚ αυτές τις μέρες να βάλει τα πράγματα κάτω και να χαράξει τη γραμμή του. Θα πρέπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να κάνει μια μεγάλη προσπάθεια να διαμορφώσει αυτό το ενιαίο μέτωπο το οποίο έχει πραγματικά αντικαπιταλιστικό πρόσημο για τις ανατροπές. Υπάρχουν κάποια θέματα, αλλά θα πρέπει συντροφικά και αποφασιστικά να προχωρήσουμε. Εάν ανταποκριθούμε σε αυτές τις στιγμές το 2015 μπορεί πραγματικά να γίνει η χρονιά της μεγάλης ανατροπής. Ευχαριστώ, σύντροφοι.
Παναγιώτης Καλφαγιάννης, πρόεδρος ΠΟΣΠΕΡΤ: Γεια σας. Ένα χρόνο μετά, πάλι εδώ. Γνωστοί και νέοι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμένα και τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Μαζί πορευτήκαμε και στην πρωτοπορία ήταν η Εργατική Αλληλεγγύη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΣΕΚ, η ΚΕΕΡΦΑ και άλλες ομάδες που δεν προσπαθήσαν όμως να καθηλώσουν έναν αγώνα που είχε ψυχή, καρδιά, όραμα και στόχο την πραγματοποίηση ενός ονείρου. Είχαμε ένα σύνθημα: Μαζί πραγματοποιούμε το όνειρο. Όπως ξέρετε τα όνειρα κοστίζουν ακριβά, τα πιο πολλά πάνε χαμένα. Το δικό μας το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Χάρη σε όλη την κοινωνία, χάρη σ’ εσάς, χάρη σ’ εμάς, χάρη στον αγώνα που όλοι μαζί δώσαμε και δίνουμε.
Είναι ένα όνειρο μισό όμως. Ένα όνειρο που έχει ελλείψεις, προκαταλήψεις, φόβο. Έχει φόβο από μια κυβέρνηση που ήρθε με όραμα της αριστεράς αλλά τελικά αντί να κυβερνήσει η αριστερά, η αριστερά κυβερνιέται. Η κυβέρνηση στις επαφές που κάναμε με υπουργούς και πολιτικά στελέχη έδειξε ότι είναι άλλο η κυβέρνηση και άλλο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε έτοιμοι για μεγάλους κοινωνικούς αγώνες. Για να κρατήσουμε την κυβέρνηση στην αριστερά και να μην καπελώσει η κυβέρνηση την αριστερά. Οι μεγαλοστομίες του Τσίπρα πριν τις εκλογές ότι θα έχει τα αυτιά του ανοιχτά στα κοινωνικά κινήματα και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ έμειναν σε μια ανακοίνωση του Θεοδωράκη και του Μανώλη Γλέζου. Δυστυχώς η δημιουργική ασάφεια είναι η πολιτική της κυβέρνησης που απ’τη μια κωλοτούμπα πάει στην άλλη και αν δε τη συγκρατήσουμε εμείς οι αριστεροί, οι ιδεολόγοι, που κυνηγάμε τα όνειρά μας, μαζί με όλη την κοινωνία θα φτάσουμε να φάμε το ίδιο φρούτο. Ο Αντρέας Παπανδρέου έλεγε ότι ήρθε η ώρα της αριστεράς, είδαμε ότι δεν ήταν έτσι.
Καλή συνέχεια στη Συνδιάσκεψη, ευχαριστούμε όλο τον κόσμο που έχει στηρίξει την ΕΡΤ και τους εργαζόμενους. Θα είμαστε ξανά μαζί, πάντα μαζί στο δρόμο, δεν έχουμε λείψει από κανένα αγώνα. Στις 21 του μήνα πρέπει να δώσουμε ένα βροντερό παρόν μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ στην Αθήνα. Είμαστε εδώ για να αγωνιζόμαστε, όχι για να βλέπουμε τις κυβερνήσεις να κάνουν κωλοτούμπες. Καλό αγώνα, καλή νίκη!
Θανάσης Διαβολάκης. ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Συντρόφισσες και σύντροφοι ευχαριστώ για την πρόσκληση και εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες της Συνδιάσκεψής σας γιατί πραγματικά η αντικαπιταλιστική αριστερά έχει να συζητήσει πολλά πράγματα μπροστά στη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά το εκλογικό εποτέλεσμα στις 25 Γενάρη. Ένα εκλογικό αποτέλεσμα που κορύφωσε και πέρασε σε μια άλλη φάση την πολιτική κρίση που οι εγαζόμενοι με την πάλη τους όλο το προηγούμενο διάστημα δημιούργησαν στο σύστημα, καθώς αντιστάθηκαν στις μνημονιακές πολιτικές που επιχείρησαν και θα συνεχίσουν να επιχειρούν να υποτιμήσουν την αξία και τα διακιώματα της εργασίας και να ισχυροποιήσουν τη θέση του κεφάλαιου στην προσπάθεια που κάνει να βγει από την πολύ δύσκολη παγκόσμια κρίση του.
Είναι μια αλλαγή πολύ κομβική, παίξαμε ρόλο ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτή τη μεγάλη πολιτική αλλαγή γιατί ήμασταν μέσα στους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος με πρωτοπόρο ρόλο και όχι μόνο αγωνιστήκαμε για να βγουν οι εργαζόμενοι στο δρόμο αλλά γιατί βάλαμε στο κίνημα και στους εργαζόμενους τη λογική της ρήξης με όλους εκείνους που επιχείρησαν το προηγούμενο διάστημα να φέρουν την εργατική τάξη σε κατάσταση εξαθλίωσης, που βάλαμε την προοπτική της αντικαπιταλιστικής ανατροπής ως μοναδικής ρεαλιστικής διεξόδου από την κρίση και τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Οι μετεκλογικές εξελίξεις νομίζω ότι πάρα πολύ γρήγορα δικαιώσαν όλα αυτά που έλεγε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ την προηγούμενη περίοδο και πριν τις εκλογές. Χρειάστηκαν 1-2 βδομάδες για να φανεί ότι η γραμμή ούτε ρήξη ούτε υποταγή αλλά ένας έντιμος συμβιβασμός, δε μπορεί να περπατήσει. Η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του οδήγησε ακριβώς σε αυτό που υποτίθεται προσπαθούσε αποφύγει. Στην υποταγή, στη συνέχιση των μνημονίων , της τρόικας, των δανειακών συμβάσεων, στη διαιώνιση της θηλιάς του χρέους και της παραμονής των εργαζομέωνων στη φυλακή της ΕΕ για το επόμενο διάστημα. Το ερώτημα είναι πως μπορούμε εμείς ως αντικαπιταλιστική αριστερά να προχωρήσουμε τα πράγματα παραπέρα και να βοηθήσουμε με τη συμμετοχή μας να γίνουν κι άλλα βήματα από τη μεριά των εργαζομένων αντίστοιχα με αυτά που έγιναν και οδήγησαν στην πολιτκή αλλαγή.
Ο ρόλος των αντικαπιταλιστών και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν είναι να κάτσει σε μια γωνία και να επιχαίρει τις αποτυχίες της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δε θα πούμε στην εργατική τάξη: εμείς σας τα λέγαμε αλλά είσαστε χαζοί και δε μας ακούσατε. Γιατί αυτό που φαίνεται από τις εξελίξεις δεν είναι ότι δε μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπόρεσε να ανατρέψει τα μνημόνια, όχι γιατί δε γίνεται να αμφισβητήσει κανείς την κυριαρχία των δανειστών, της ΕΕ και του κεφαλαίου, αλλά γιατί δεν ήθελε. Υπάρχει όμως μια δύναμη στην κοινωνία που θέλει να το κάνει και είναι η μοναδική προοπτική για να επιβιώσει όπως της αξίζει μέσα στην κοινωνία. Κι αυτή είναι η ίδια η εργατική τάξη. Η αντικαπιταλιστική αριστερά χρειάζεται την αυτοτέλειά της σε δύο επίπεδα. Στο πολιτικό επίπεδο του προγράμματός της. Τώρα που φαίνεται σε πολύ περισσότερους εργαζόμενους από πριν ότι η διέξοδος είναι να συγκρουστούμε με το χρέος και να αμφισβητήσουμε την ΕΕ και τα μνημόνια, να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις, να επιβάλουμε τον εργατικό έλεγχο, το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Τώρα που οι πάνω σε κάθε διεκδίκηση των εργαζομένων λένε συγνώμη τα χέρια μας είναι δεμένα, δε μπορούμε τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο. Τώρα είναι η ώρα να πούμε ότι αν δεν έχετε χρήματα εμείς θα σας πούμε από που να τα πάρετε. Από εκεί που συσσωρεύτηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια με τη δική μας δουλειά και το δικό μας ιδρώτα. Από τους καπιταλιστές.
Και θέλει και την οργανωτική της αυτοτέλεια για να μπορέσει να οργανώσει τους αγώνες των εργαζομένων για τη συνέχεια. Γιατί μπορούν τα πράγματα να πάνε παρακάτω και υπάρχει μια πολιτκή δύναμη που μπορεί να το κάνει. Όσο εμείς τονώνουμε την αυτοπεποίθησή της ότι μπόρεσε να συντρίψει το πολιτικό σύστημα και ότι μπορεί να κάνει παραπάνω άλματα, τόσο περισσότεροι εργαζόμενοι θα βγαίνουν στους δρόμους, το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα γίνεται πρόγραμμα των αγώνων και η ριζική αλλαγή, η ανατροπή του καπιταλισμού θα έρχεται πιο κοντά. Να είστε καλά, καλή επιτυχία.
Αντώνης Δραγανίγος, Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ), ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Σύντροφοι καλησπέρα, ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση. Θα ήθελα να κάνω ένα δυο σχόλια πάνω στη συζήτηση που γίνεται. Είμαστε σε μια περίοδο που οι πολιτικές εξελίξεις δεν έχουν κριθεί. Υπάρχει ο κάβος του Απρίλη και ο κάβος του Ιούνη και όπως ειπώθηκε, η προειδοποίηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έλεγε πριν τις εκλογές ότι πολύ γρήγορα θα βρεθούμε στο δίλημμα είτε μέτρα ρήξης είτε νέα μνημόνια επιβεβαιώνεται. Δυστυχώς βρισκόμαστε στη δεύτερη κατάσταση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αυτή τη στιγμή η μόνη δύναμη η οποία μπορεί να σηκώσει ανάστημα και να πει: θα παλέψουμε μέχρι το τέλος για να ξηλωθούν τα παλιά μνημόνια, για να επιβάλουμε τις επαναπροσλήψεις, για να επιβάλουμε αυξήσεις, για να επιβάλουμε το ξήλωμα των αντιλαϊκών πολιτικών και για να μην περάσει σε καμία περίπτωση το νέο μνημόνιο που ετοιμάζουν τον Ιούνη.
Από αυτή την άποψη σύντροφοι και φίλοι, ο δικός μας ο ρόλος θα γίνει θέλοντας και μη τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια καθοριστικός. Φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε ότι ο πολιτικός αγώνας για να επιβληθούν φιλολαϊκές αλλαγές ενάντια στη γραμμή της αστικής διαχείρισης στα πλαίσια της ΕΕ και της ευρωζώνης που ακολουθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δε θα είναι ολοκληρωμένη και θα μείνει στη μέση εάν δε συνοδεύεται με την πιο ολοκληρωμένη, πιο βαθιά και κοινωνικά γειωμένη πρόταση για μια αντικαπιταλιστική λύση, για τον αντικαπιταλιστικό –και όχι γενικώς τον άλλο- δρόμο που πρέπει να μας οδηγήσει έξω από τον καπιταλισμό. Για την επαναστατική ανατροπή της κοινωνίας στο άνοιγμα του δρόμου για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό της εποχής μας. Και αυτό είναι το δεύτερο ισχυρό στοιχείο που έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δηλαδή η ικανότητα και η πολιτική αντίληψη να συνδέει τον πολιτικό αγώνα για την ανατροπή, με τον αντικαπιταλιστικό δρόμο και την επαναστατική προοπτική. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σύντροφοι μπορεί και πρέπει κατά τη δική μας γνώμη να αναδειχθεί στην κύρια δύναμη η οποία θα επιταχύνει τις εξελίξεις στα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ.
Παρά τις μικρές μας δυνάμεις, το γεγονός ότι σταθήκαμε σε πολύ δύσκολες κοινωνικές και πολιτικές μάχες καθιστά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ τον μοναδικό θα έλεγα πόλο των ανακατατάξεων που πρόκειται να έρθουν αναπόφευκτα στην αριστερά τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια. Η συζήτηση μεταξύ μας σε σχέση με τη λογική της πολιτικής συνεργασίας της μετωπικής συμπόρευσης κλπ σε ό, τι αφορά σύντροφοι το ΝΑΡ δεν έχει να κάνει με την αμφισβήτηση του αντικαπιταλιστικού χαρακτήρα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έχει να κάνει, και αυτό τον προβληματισμό θα ήθελα να βάλω τελειώνοντας και σ’εσάς στη σημερινή σας Συνδιάσκεψη, με την αναζήτηση των δρόμων, των μορφών και των συμμαχιών εκείνων που θα μας βοηθήσουν να έρθουμε σε επικοινωνία με πολύμορφα, αντιφατικά, ριζοσπαστικά ρέυματα που χωρίς ακόμα να έχουν προσεγγίσει την αντικαπιταλιστική προοπτική για να οικοδομήσουμε σύντροφοι ένα μαζικό μέτωπο το οποίο απαιτεί η εποχή μας. Από αυτή την άποψη, εμείς σαν ΝΑΡ, χαιρετίζουμε τη Συνδιάσκεψή σας θέλοντας να σας πούμε ότι θεωρούμε το ΣΕΚ αναπόσπαστο και καθοριστικό στοιχείο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της επαναστατικής προοπτικής. Δε θεωρούμε σε καμία περίπτωση ότι διακυβέυεται η ενότητα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Το κάλεσμα είναι σε μια συζήτηση για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ που θα είναι ο μαζικός, ενωτικός, μετωπικός, αντικαπιταλιστικός πόλος που έχει ανάγκη η εργατική τάξη και ο λαός τα επόμενα χρόνια. Καλή επιτυχία, ευχαριστώ πολύ.
Χαιρετισμός της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος:
Η ανατροπή της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο σχηματισμός της κυβέρνησης “εθνικής σωτηρίας” ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι διαπραγματεύσεις με το Eurogroup που κατέληξαν πολύ γρήγορα στην παράταση του μνημονίου και την εγκατάλειψη των ήδη πολύ μετριοπαθών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ, όλα αυτά διαμορφώνουν μια εντελώς νέα κατάσταση στην ταξική πάλη. Η αρχική λαϊκή ευφορία, που εκφράστηκε με αντιφάσεις, αλλά και αισιοδοξία, στις πλατείες, έδωσε σχεδόν αμέσως τη θέση της στην αμηχανία και τη σύγχυση. Μόνο η ακηδεμόνευτη από κυβέρνηση και γραφειοκρατίες μαζική κίνηση των εργαζομένων μπορεί να εξασφαλίσει οποιαδήποτε κατάκτηση. Μόνο η ρήξη με την ΕΕ, τους καπιταλιστικούς θεσμούς και την καπιταλιστική ιδιοκτησία μπορούν να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων και των καταπιεσμένων.
Η άμεση διεκδίκηση των εργατικών αναγκών, σε ρήξη με τις καπιταλιστικές αναγκαιότητες και τη λογική της διαπραγμάτευσης, η εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η σύγκρουση και ολοκληρωτική απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς είναι οι βασικές διεκδικήσεις του ρεύματος της αριστερής και εργατικής αντιπολίτευσης. Ένα τέτοιο πρόγραμμα προϋποθέτει μια σκοπιά ταξική και όχι εθνική, βλέπει τον εχθρό στο εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο και όχι στους γερμανούς, βλέπει το σύμμαχο σε όλη την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους και όχι στους έλληνες εν γένει, έχει ως όπλο την ταξική αλληλεγγύη και όχι την “εθνική αξιοπρέπεια”. Ένα τέτοιο πρόγραμμα προϋποθέτει, επίσης, να εγκαταλείψει η αντικαπιταλιστική αριστερά κάθε αυτολογοκρισία απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σήμερα είναι αναγκαίο οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να επεξεργαστούν ένα σύγχρονο μεταβατικό πρόγραμμα που δεν θα είναι στη βάση ενός σχεδίου νέας «εθνικής σωτηρίας», αλλά στη βάση της αντικαπιταλιστικής προοπτικής, της εργατικής χειραφέτησης, της πάλης ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό. Ένα πρόγραμμα που θα γεφυρώνει τους σημερινούς αγώνες των καταπιεσμένων με τη σοσιαλιστική επανάσταση και την εξουσία της εργατικής τάξης.
Συντρόφισσες και σύντροφοι του ΣΕΚ,
Εκ μέρους της ΟΚΔΕ- Σπάρτακος ευχόμαστε κάθε επιτυχία στις εργασίες της συνδιάσκεψής σας και είμαστε σίγουροι πως θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε μαζί τόσο στους αγώνες όσο και στις εξελίξεις που δρομολογούνται στην αντικαπιταλιστική-επαναστατική αριστερά.
Χαιρετισμός του Πανελλαδικού Γραφείου της Αριστερής Ανασύνθεσης (ΑΡΑΝ):
Συντρόφισσες και σύντροφοι του ΣΕΚ,
Η συνδιάσκεψή σας γίνεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή. Μετά από 5 χρόνια πραγματικής κοινωνικής καταστροφής αλλά και μεγάλων πολιτικών και κοινωνικών αγώνων είδαμε την εντυπωσιακή πολιτική ανατροπή των εκλογών της 25ης Γενάρη. Αποτυπώθηκαν εκεί οι μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που έφερε η προηγούμενη περίοδος.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία έδειξε ότι ήταν εφικτό η Αριστερά να αποκτήσει πολύ μεγαλύτερη εκπροσώπηση και να αναμετρηθεί με την εξουσία. Την ίδια στιγμή η κυβερνητική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ με τις συνεχείς παλινωδίες και υποχωρήσεις και κυρίως με τη μνημονιακή λογική της συμφωνίας του Eurogroup δείχνουν ότι είναι αδύνατη κάθε «διαπραγμάτευση» μέσα στο πλαίσιο της ευρωζώνης και των συνθηκών της ΕΕ, καθώς αντικειμενικά θα συνεπάγεται εκβιασμούς και πιέσεις για λιτότητα και αναδιαρθρώσεις.
Αυτό δείχνει πόσο επίκαιρο ήταν το μεταβατικό πρόγραμμα της ρήξης με χρέος, ευρώ και ΕΕ, το πρόγραμμα της Αριστεράς του άλλου δρόμου. Αποτελεί σήμερα την αναγκαία αφετηρία για την προγραμματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ και για τη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής πορείας απέναντι σε αυτή που προτείνει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως αυτό απαιτεί βάθεμα της προγραμματικής επεξεργασίας και αναμέτρηση με τα ερωτήματα μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής, τα ερωτήματα για την εξουσία και τη διακυβέρνηση. Δεν αρκεί η γενικολογία και η απλή εκφορά συνθημάτων.
Γι’ αυτό το λόγο και θεωρούμε ότι πρέπει ως αντικαπιταλιστική Αριστερά στον τόπο μας να αναμετρηθούμε με αυτά τα ερωτήματα, αλλά και να κάνουμε έμπρακτα την αυτοκριτική μας για όλα εκείνα τα λάθη και τις ανεπάρκειες που δεν μας επέτρεψαν να ασκήσουμε πολύ μεγαλύτερη πολιτική επιρροή παρά την πρωτοπόρα δράση που είχαμε στους αγώνες: τη θεωρητική φτώχεια, τον αντικαπιταλιστικό βερμπαλισμό, την υποτίμηση της μετωπικής πολιτικής, το σεχταρισμό απέναντι σε άλλες αντι-ΕΕ δυνάμεις.
Η πολιτική συνεργασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τη ΜΑΡΣ ήταν ένα πρώτο, και παρά τη μεγάλη καθυστέρηση ελπιδοφόρο βήμα για την Αριστερά του άλλου δρόμου. Είναι εσφαλμένη η πολεμική απέναντι σε αυτή την πολιτική. Αντίθετα, χρειάζεται να συνεχιστεί και να βαθύνει η μετωπική αυτή διαδικασία. Όπως και είναι σημαντικό να υπάρξουν πλατιές πρωτοβουλίες πάνω σε κρίσιμα ζητήματα, όπως είναι αυτή για το χρέος. Πρέπει να σκεφτούμε με όρους ενός ευρύτερου ρεύματος και όχι απλώς ενός αυτοαναφορικού "πόλου των συνεπών επαναστατικών δυνάμεων
Σε όλα αυτά κάθε βήμα ανοίγματος της κουβέντας με τρόπο ουσιαστικό και στρατηγικό αποτελεί αναμφισβήτητη συνεισφορά. Με αυτή την έννοια είμαστε βέβαιοι ότι η συνδιάσκεψή σας θα συνεισφέρει σε αυτή τη συζήτηση και γι’ αυτό το λόγο δεχτείτε τις πιο ειλικρινείς και συντροφικές ευχές για την επιτυχία της!
Χαιρετισμός της Αριστερής Συσπείρωσης:
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Χαιρετίζουμε την συνδιάσκεψή σας η οποία πραγματοποιείται σε μία συγκυρία με ιδιαίτερα αυξημένες υποχρεώσεις για το λαϊκό και εργατικό κίνημα και για τις δυνάμεις της επαναστατικής αριστεράς.
Λίγο μόλις καιρό μετά τις πρόσφατες εκλογές, και την συντριπτική ήττα των κυρίαρχων πολιτικών εκφραστών της μνημονιακής πολιτικής μετά από μία πενταετή κόλαση για τον λαό και τους εργαζομένους, οι ελπίδες που εντέχνως καλλιεργήθηκαν προεκλογικά από την τωρινή κυβέρνηση σε ευρύτερα κομμάτια του λαού, δείχνουν να καταρρέουν υπό τις ασφυκτικές πιέσεις και τους εκβιασμούς των δανειστών.
Η προσπάθεια επικοινωνιακής διαχείρισης των συνεχιζόμενων εκπτώσεων στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός πως η πεποίθηση για αμφισβήτηση της καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής στα πλαίσια της Ε.Ε. και της ευρωζώνης αποδείχθηκε αδύνατη. Ειδικά από τη στιγμή που η πρώτη και σημαντικότατη υποχώρηση ήταν η αποδοχή του χρέους ως βιώσιμου και νόμιμου, με παράλληλη δέσμευση πλήρους αποπληρωμής του (σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις του Α. Τσίπρα), ήταν μαθηματικά βέβαιο πως η συνέχεια του δρόμου της κυβερνητικής πολιτικής θα οδηγούσε σε σταδιακή αναγνώριση και των υπολοίπων μνημονιακών δεσμεύσεων, από τον εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών, μέχρι και την επιτήρηση της ασκούμενης πολιτικής από τους δανειστές (και ας μετονομάστηκαν από τρόικα σε θεσμούς).
Το σύνολο των εξαγγελιών της προεκλογικής περιόδου, που ούτως ή άλλως αφορούσαν ψίχουλα προς τα λαϊκά στρώματα συγκριτικά με το μέγεθος της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής των τελευταίων ετών, εξανεμίστηκε στο όνομα της διαπραγμάτευσης και του «έντιμου συμβιβασμού» :
Η επαναφορά του κατώτατου μισθού παραπέμφθηκε στις καλένδες, ενώ αντίστοιχα υπήρξε σαφής δέσμευση για μεταρρύθμιση του μισθολογίου στον δημόσιο τομέα και στην διασφάλιση των μηδενικών αυξήσεων.
Οι φορολογικές ελαφρύνσεις προς τον λαό και τους εργαζομένους, μετατράπηκαν σε «πιθανές» νέες φορολογικές επιδρομές «αν κριθεί αναγκαίο», ο ΕΝΦΙΑ συνεχίζει να υπάρχει χωρίς καμία σαφή δέσμευση κατάργησής του στο άμεσο μέλλον (ίσως να μετονομαστεί κι’ αυτός) ενώ μάλιστα η νέα κυβέρνηση ζητά να πληρώσουν τον ληστρικό φόρο ακόμα και «αυτοί που δεν έχουν!», και φυσικά καμία κουβέντα δεν έχει γίνει για αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου παρά μόνο γενικολογίες περί πάταξης της φοροδιαφυγής.
Το σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, μέσα σε μία νύχτα έγινε δέσμευση για συνέχιση τους. Το ΤΑΙΠΕΔ αντί να καταργηθεί, μεταμορφώθηκε σε υπεροργανισμό για την «αξιοποίηση του δημοσίου πλούτου».
Η πλήρης και χωρίς αστερίσκους προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς, πλέον αποτελεί «σημείο διαβούλευσης με τους εταίρους» με στόχο να «μην θιχτούν τα συμφέροντα του τραπεζικού συστήματος».
Η επαναπρόσληψη των καθαριστριών και των υπολοίπων απολυμένων του δημοσίου καθώς και η επαναλειτουργία της ΕΡΤ μετατίθενται συνεχώς, παρά τις βεβαιώσεις για άμεση αποκατάσταση τους προεκλογικά.
Η κατάργηση των ΜΑΤ και ο αφοπλισμός της αστυνομίας, ακολούθησαν και αυτά τον δρόμο του «ρεαλισμού» και πλέον αυτό για το οποίο πασχίζει η κυβέρνηση είναι η «συμφιλίωση της αστυνομίας με την κοινωνία». Τα πρώτα δείγματα αυτής της «συμφιλίωσης» με την νέα κυβέρνηση, τα είδαμε με τις νέες δολοφονίες μεταναστών, τα είδαμε στην Αμυγδαλέζα με την επίθεση των ΜΑΤ εναντίων των διαδηλωτών αλλά και στα Τρίκαλα όπου η αστυνομία επιτέθηκε σε διαμαρτυρόμενους ενάντια στους πλειστηριασμούς!
Η κατάργηση των φασιστικών κέντρων κράτησης μεταναστών έχει μετατραπεί σε ένα επικοινωνιακό παιχνίδι το οποίο παίζεται στις πλάτες της αξιοπρέπειας και της ζωής χιλιάδων ανθρώπων.
Το δικαστικό παρακράτος είναι έτοιμο να αποφυλακίσει τους φασίστες της Χ.Α. την ίδια ώρα που η νέα πρόεδρος της βουλής τους αναβαθμίζει σε ρυθμιστικό παράγοντα λειτουργίας του κοινοβουλίου, ενώ ο φασισμός καραδοκεί σε πλήρη συνέργεια με το πολιτικό προσωπικό των προηγούμενων κυβερνήσεων και τα στηρίγματά του (κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί, παπαγαλάκια των ΜΜΕ) καραδοκεί για να εκμεταλλευτεί τις ακροβασίες της νέας κυβέρνησης και να παρουσιαστεί ως η μόνη λύση για τον λαό.
Αυτή την ώρα, λοιπόν, είναι αναγκαίο περισσότερο από ποτέ οι δυνάμεις και οι οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς να δώσουν το σύνολο των δυνάμεων τους, σε μία στιγμή ιστορικής ευθύνης που δεν χωράει αναμονή και αναθέσεις. Το πλατύ εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων σε εκατοντάδες χώρους εργασίας, ο αντιφασιστικός και αντιρατσιστικός αγώνας, αποτελούν τα μόνο όπλα του λαού για να χαράξει έναν άλλο δρόμο πέρα από χρέος, ευρώ και μνημόνια.
Σε αυτή την κατεύθυνση οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και κυρίαρχα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έχουν μπροστά τους έναν πολύ σημαντικό και δύσκολο δρόμο μαζί με τον λαό και την νεολαία, για να αναδείξουν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια φιλολαϊκού δρόμου μέσα στο € και την ευρωζώνη.
Σε αυτόν τον δρόμο της σύγκρουσης έχουμε όλοι την υποχρέωση να βάλουμε το λιθαράκι μας με όλες μας τις δυνάμεις, χωρίς υποχωρήσεις «ρεαλισμού» στην πολιτική κατεύθυνση αλλά και χωρίς εμμονές στη μετωπική πολιτική.
Ευχόμαστε καλή επιτυχία στην συνδιάσκεψή σας με την ελπίδα και την πεποίθηση πως και αυτή θα συνεχίσει την χρήσιμη και ουσιαστική συμβολή σας στην οικοδόμηση του συλλογικού μας δρόμου.
Με συντροφικούς χαιρετισμούς.